Één van de vele marktjes - India

Lilly knikte, maar bedacht zich toen dat al haar spullen en ook Cloud, nog in de hotelkamer waren. 'Ik moet nog wel lang mijn hotelkamer gaan. Mijn spullen liggen daar nog', zei ze vermoeid. Ze had geen idee hoe ze bij het hotel moesten komen, aangezien ze heel wat zijstraatjes in waren gegaan.

Sam keek bezorgt was het wel veilig om naar haar hotelkamer te gaan. Hij zetten zijn zorgen snel opzij. ‘Natuurlijk weet je nog waar het is?.’ Hij keek om zich heen of hij iemand zag maar het was erg rustig dus pakte hij de portemonnee die hij had geroofd.

Lilly sloeg haar ogen neer. 'Ik weet het niet vanaf hier', ze had totaal geen gevoel voor richting en wist dan ook niet waar ze nu waren. Hun enigste optie was een taxi. 'Maar ik weet nog wel de naam van het hotel, misschien kunnen we met de taxi gaan', stelde ze voor.

Sam grinnikte even ‘Ik dacht precies hetzelfde.’ In de portemonnee zaten briefjes van 50 euro (ik heb echt geen idee wat voor geld ze daar hebben…). De man moest net ergens geld vandaag gehaald hebben. Sam keek rond opzoek naar een taxi maar zag er geen ‘Zeg heb jij misschien enig idee waar we een taxie zou kunnen vinden?’

Lilly keek de jongen schaapachtig aan. 'Eh, nee, maar lijkt me niet moeilijk er een te vinden', ze had al veel taxi's gezien rondom de markt, dus zo moeilijk zou het niet zijn.

Er reed een taxie langs hun en nu was het Sam’s zijn buurt om schaapachtig te kijken. ‘Oké laten we dan maar gaan..’ en hij hield de taxie deur voor haar open. Hij was vergeten eten te kopen en hoorde zijn maag even rommelen.

Lilly stapte moeizaam in de taxi. Ze voelde zich nog zwak, maar het ging al iets beter. Ze zei de naam van het hotel tegen de taxichauffeur en wachtte tot de jongen instapte, waar ze eigenlijk nog steeds de naam niet van wist. 'Ga je nog instappen?', vroeg ze lachend.

Sam twijfelde niet en stapte in. Hij had vanuit zijn ooghoeken iemand naar hun zien staren en hoopte maar dat het niks was. Toen hij zat bedacht hij dat hij haar naam nog niet wist. Hij vergat zijn maag en keek even door de achterruit. ‘Zeg hoe heet je eigenlijk?’ hij keek haar nu aan gek eigenlijk dat hij het niet eerder had gevraagd maar beter laat dan nooit.

Lilly bloosde lichtjes door zijn directe vraag. Ze had er zelf ook net aan gedacht om het aan hem te vragen. 'Lilly', ze glimlachte. 'Jij?', ze keek even door de achterruit om te kijken wat de jongen zo interessant had gevonden. Een man stond naar ze te kijken, maar ze kreeg geen bedreigend gevoel, dus ze keek weer naar de jongen.

Sam bleef de man in de gaten houden ook toen de taxie begon te rijden. ‘Sam’ hij zei het misschien een beetje bod maar het voelde niet goed dat de man naar hun bleef kijken. Toen de taxie de bocht omging keek hij nog eens achterom. Er zat een taxie achterhun en dat was niet echt raar maar toch… Sam boog zich naar de chauffeur ‘Zeg, zou je hier naar links willen en dan de eerste naar rechts?’

Lilly keek Sam niet-begrijpend aan. 'Wat..?', ze snapte niet waarom hij anders wou rijden. Ze keek achterom. Aan de taxi achter hun was niks raars te zien, voor zover zíj zag, maar misschien zag Sam meer dan zij zag.

Sam glimlachte naar Lilly ‘Het is vast niks maar ik wil het toch zeker weten.’ Het was waarschijnlijk echt niks maar veiligheid voor alles… Ze gingen links en de taxie achter hun ook. Sam begon zich nu echt zorgen te maken. Bij de volgende gingen ze naar rechts en Sam bleef vol verwachting naar buiten kijken

Lilly legde haar hand geruststellend op Sam's bovenarm. 'Hé, niks aan de hand toch? Het is maar een taxi', zei ze zeker. Toch voelde ze zich ergens nerveus. Wat als het wel iets was? Dan hadden ze misschien een probleem. En zij kon niet rennen, dus wat dan?

Sam verbleekte, de taxie kwam ook de hoek om. Kon dit toeval zijn? Hij was er nog niet over uit of het een probleem wou worden of niet maar de taxie kwam steeds dichterbij. Van opzij nam hij Lilly op het zag er niet naar uit dat zij kon rennen dus wat moesten ze doen? Zijn hersenen werkte op volle toer. Met een laatste blik op Lilly nam hij een besluit. ‘Ik denk dat we een probleem hebben’ verluisterde hij in haar oor ‘Ik heb een idee maar ik heb geen idee of het zou werken’ hij verluisterde zo zacht dat hij bang was dat ze hem niet zou horen.

Lilly luisterde wat Sam zei. Ze verstond wat hij als eerste zei, maar dat daarna niet. 'Wat zei je?', fluisterde ze iets harder terug. Ze voelde zich nogal stom tegenover de chauffeur, ze zaten een beetje raar te fluisteren. Ze keek even kort achterom en zag de taxi die nog steeds achter hun reed. Ze zag geen mensen die ze kende van gezicht, dus maakte zich niet echt zorgen, wat Sam duidelijk wel deed.

Sam voelde zich niet goed worden. Hij was bang dat ze echt in de problemen zaten. Hij dacht nog eens na over zijn plan en het was eigenlijk niet eens een goed plan… ‘Ik heb geen idee wat we moeten doen maar ik ben bang dat we wel eens goed in de problemen kunnen zitten.’ Hij wierp nog een blik naar achter en zag dezelfde taxie achter hun.

Lilly werd lichtelijk geïrriteerd door Sam's zenuwachtige houding. 'Doe rustig, het is vast niks', ze voelde niks van zenuwen of stress. Alles voelde compleet normaal. Dus ook zijzelf, ze voelde zich weer goed. Wel was ze nog lichtelijk misselijk, maar dat was niet gek, als je keek hoe hij haar had geraakt.

Sam keek Lilly aan en voelde zich al wat rustiger. Misschien moest hij inderdaad niet zo stressen. ‘Sorry’ zuchtten hij, hij kon er niks aan doen maar hij keek toch nog een keer over zijn schouder. Hij zag niks ‘Zeg zijn we er al bijna?’ hij had taxi’s nooit erg fijn gevonden.

Lilly wachtte tot de taxichauffeur antwoordde. Ook al had ze niet het gevoel dat de taxi achter hun gevaarlijk was, ze wou toch graag uit de taxi. Misschien door het opgesloten gevoel. 'Geeft niet', mompelde ze. 'Hoe is het met je kaak?', vroeg ze om van onderwerp te veranderen.

Sam slaagde een zucht nog een minuut of tien, het leek wel een eeuwigheid. Hij ging verzitten zo dat hij Lilly makelijker aan kon kijken. ‘Met mijn kaak?’ onbewust bracht hij zijn hand naar zijn kaak. ‘Ik was het al bijna vergeten’ hij keek haar een beetje schaapachtig aan. ‘Maar het gaat goed, ik voel er bijna niks meer van. En met jou? Ik had je volgens mij iets te hard geraakt’ hij bloosde het was echt niet zijn bedoeling om Lilly hard te raken.

Lilly glimlachte. Hij had haar hard geraakt, maar ze voelde zich nu alweer goed. 'Nee hoor, viel wel mee', loog ze. Ze kon zich nog precies de pijn voor zich halen toen ze neerviel op de grond. Ze had willen gillen, maar het ging niet, alle lucht werd uit haar longen geperst, zodat ze geen geluid meer kon uitbrengen.

Sam keek Lilly met ets van opluchting aan. ‘Mooi, ik was echt even bang…’ hij haalde diep adem en glimlachte lichtjes naar Lilly. Hij was echt bang geweest dat hij haar te hard geraakt had. Hij keek uit het raam en zag de gebouwen voorbij flitsen, het zou best mooi geweest zijn als hij zich had concentreren. Tenslotte stopte ze bij een gebouw waarvan Sam niet wist wat het moest voorstellen. Hij vond het een van de lelijkste gebouwen ooit.

Lilly maakte haar gordel los toen ze gestopt waren. 'Ja, dit is het hotel', zei ze met afschuw in haar stem. Ze vond het een vreselijk gebouw, maar ze had onderdak, daar ging het om. De chauffeur wachtte tot ze uit zouden stappen. 'Ga je mee of wacht je hier?', vroeg ze terwijl ze haar hoofd omdraaide naar Sam, terwijl ze al met haar voeten uit de auto was.

Sam keek nog steeds vol afschuw maar het gebouw te kijken. Hoe konden mensen dit bouwen? Eigenlijk was hij een beetje jaloers op Lilly, hij zou nooit in een hotel slapen als het niet echt nootzakelijk was maar een warm bed.. daar kon hij alleen maar van dromen. ‘Ja ik ga mee’ hij kroop achter Lilly aan de taxie uit en vroeg de chauffeur om te wachten.

Lilly liep het hotel binnen en drukte binnen op het liftknopje. Ze was benieuwd wat Sam zou zeggen als hij midden in de hotelkamer een uil zou zien zitten. Ze werd al warm vanbinnen als ze eraan dacht dat ze Cloud weer zou zien. Het was dan misschien een dier, maar ze had echt een band met hem en miste hem dan ook als hij niet mee was.