Één van de vele marktjes - India

Sam liep langzaam achter Lilly aan naar binnen. Binnen was het iets mooier dan buiten maar het zag er nog steeds vervallen uit. Hij keek lang naar de lift en vroeg zich af of die hun beiden wel zou kunnen houden. Aarzelt stapte hij naar de lift toe, hij probeerde niet te laten zien dat hij bang was maar zijn lip trilde toch even.

Lilly keek naar Sam terwijl ze wachtte op de lift en zag zijn lip even trillen. 'Bang voor liften?', vroeg ze voorzichtig. Ze wou hem niet beledigen of zo. Als hij liever niet met de lift wou zou ze gaan lopen, geen probleem.

Sam keek Lilly stuurs aan. Hij was niet van plan te vertellen dat hij het bijna in zijn broek deed. ‘Nee hoor’ maar er zat een trilling in zijn stem die hij niet kon verstoppen. Lilly zou hem nu vast een loser vinden.

Lilly legde haar hand op zijn arm toen de liftdeur open ging en keek hem meelevend aan. 'We kunnen ook met de trap hoor', zei ze lief en glimlachte naar hem. De trilling in zijn stem had ze gehoord en nu wilde ze al niet meer met de lift, niet als hij zich niet gemakkelijk voelde. De vierde etage was wel een paar trappen, maar het was te doen.

Sam bleef stuurs kijken maar vond het wel aardig dat ze het voorstelde. ‘Nee dat hoeft niet’ hij kon niet voor eeuwig bang blijven voor kleine ruimtes. Lilly vond hem vast een grotere loser dan dat ze al vond. Hij probeerde te lachen maar het was niet meer dan een grimas.

Lilly bleef hem nog medelevend aankijken. Vervolgens richtte ze haar blik weer op de lift en stapte de lift binnen, waarmee ze haar hand weghaalde van zijn arm, waar hij op rustte. Haar vinger drukte al op het knopje met nummer vier erop en wachtte geduldig tot Sam in de lift zou stappen. Ze had er respect voor dat, ondanks hij niet van liften hield, toch erin ging. Zelf zou ze daar te bang voor zijn.

Sam haalde nog een paar keer diep adem en zetten langzaam een stap in de lift. Zijn hart klopte in zijn keel en hij voelde zijn ontbeid naar boven komen maar liep toch door. Hij had het gevoel dat hij zich moest bewijzen, niet alleen tegen Lilly maar tegen zichzelf. Hij stond eindelijk in de lift, met zijn rug tegen de wand en zijn handen tot vuisten gebald, maar hij stond in de lift.

De deuren van de lift sloten zich en kwam heel langzaam in beweging. Lilly wist dat het een trage lift was. Het kon wel een minuut duren tot ze bij de vierde etage waren. Ze zag de spanning op Sam's gezicht en ging voor hem staan. Met haar handen pakte ze zijn vuisten vast en kneep er zachtjes in. 'Niks aan de hand', zei ze lief en keek hem aan met een kleine glimlach.

Sam drukte zich nog harder tegen de wand toen de lift in beweging kwam. Zijn ogen schoten heen en weer maar hij zag de lift niet meer. Hij was terug in het lap. Het zweet brak hem uit. Sam begon te hyperventileren en was Lilly dankbaar dat ze zijn handen vast had gepakt. Hij had het eerst niet gemerkt maar nu leek het een reddingsboei waar hij zich wanhopig aan vast klampte. Hij keek haar aan en in zijn ogen was angst te lezen.

Lilly wist eerst niet wat er gebeurde, maar toen ze zijn ademhaling hoorde snapte ze het. Meteen schoot haar hand naar zijn borstkas en liet daar alle energie naar stromen. Nog nooit had ze haar kracht op een andere gemuteerde gebruikt en wist ook niet of het ging werken, maar hoopte van wel, want andere ideeën om hem te helpen had ze niet.

Sam voelde de paniek afnemen en het hyperventileren werd minden. Hij wist niet wat er gebeurt was maar het ergste was voorbij. Hij keek naar Lilly en zag haar hand op zijn borstkast. ‘Het spijt me’ zijn stem kraakte maar hij moest zeggen wat er gebeur was. Hij keek naar haar hand en nam die voorzichtig in de zijne. ‘Het leek wel of ik terug was’ voegde hij er aan toen en nu kraakte zijn stem niet alleen hij trilde ook. Hij volgde met zijn vinger een lijn in de binnenkant van haar hand en durfde niet op te kijken.

Lilly voelde zich plots ongemakkelijk in de eigenlijk te kleine lift. Alle beelden van het lab zag ze weer voor zich. Nooit meer zou ze terug gaan naar dat lab, al moest ze sterven om dat te voorkomen. 'Geeft niet', mompelde ze. Eigenlijk was ze blij dat ze haar kracht had kunnen gebruiken. Ze was gaan twijfelen of har kracht eigenlijk wel werkte, maar nu wist ze dat hij inderdaad werkte.
Zijn vinger, die over een lijn in haar hand ging, kietelde, maar ze trok haar hand niet terug. Plots klonk er een kort belletje; de lift was bij de vierde verdieping. De liftdeuren gingen langzaam open.

Sam keek nu wel naar Lilly en glimlachte kleintjes. ‘Kom hoe sneller we je spullen hebben hoe sneller we hier weg zijn’ hij stapte de lift uit met Lilly’s hand nog steeds inde zijne. Toen ze bijden uit de lift waren haalde hij diep adem. Hij bekeek de lift nog eens met afschuw. ‘Vind je het goed als we de volgende keer de trap nemen?’ vroeg hij terwijl hij zich naar haar toe draaide. Nog een keer in die lift zou hij niet aankunnen.

Lilly glimlachte. 'Ik was zelf ook niet van plan nog een keer met de lift te gaan', ze had weer aan het lab gedacht. Een vreselijke herinnering. Iets wat ze nóóit meer mee wou maken. Ze haalde de sleutel van haar hotelkamer uit haar zak en draaide hem van het slot. Meteen hoorde ze Cloud krassen. Een grote glimlach verscheen op haar gezicht. Ze trok zich los van Sam en rende de kamer in. Cloud zette zich af tegen de vensterbank, waar hij op zat, en landde na twee vleugelslagen op haar schouder. Het voelde zo vertrouwd. Met haar wijsvinger streelde ze zachtjes zijn borstveren. Vervolgens keek ze naar Sam. 'Dit is Cloud', zei ze lachend. Zonder uitleg zou Sam misschien maar raar naar haar kijken. Wie heeft er dan ook een uil in zijn hotelkamer?

Verbijsterd stond Sam in de deur opening naar Lilly en Cloud te kijken. Hij had niet verwacht een vogel te zien. Zonder het zelf te beseven zette hij een paar stappen de kamer in om Cloud goed te bekijken. Van binnen moest hij eigenlijk een beetje lachen. Lilly had een uil en hij had Beau, hij was benieuwd hoe ze op Beau zou reageren. Het was een mooi beest en je kon zien dat Lilly en Cloud goed met elkaar op konden schieten.

Lilly grijnsde. 'Verbaast zeker?', zei ze lachend. Nieuwsgierig keek ze naar Sam. Cloud liet even een vrolijk krassend geluid hoor, wat waarschijnlijk betekende dat Sam was goedgekeurd door hem. 'Nou, híj vind je ook aardig', zei ze lachend en keek opzij naar Cloud, die op haar schouder zat. Als Sam een tracker was geweest had Cloud hem allang aangevallen, dat voelde hij aan. Maar Sam was geen tracker en Lilly begon hem stiekem best aardig te vinden.

Langzaam kwam Sam nog een stukje dichterbij. Hij was voorzichtig misschien was het niet nodig maar hij vertrouwde Cloud niet echt. Hij moest lachen om Lilly’s enthousiasme. Nog nooit had hij iemand ontmoet die zo blij was om een vogel te zien. Was hij ook zo enthousiast zijn als hij het over Beau had?

Lilly keek glimlachend naar Sam. 'Je hoeft niet bang te zijn, hij doet je niks als je geen tracker bent', ze keek weer naar Cloud. De vogel zat heel rustig op haar schouder en keek nieuwsgierig naar Sam. Ze hoopte niet dat Sam echt bang was voor Cloud, want het was echt een lieve vogel, zelfs als hij iemand nog niet kende.

Langzaam maar zeker kwam Sam dichter bij hij stond nu voor Lilly en bekeek Cloud nog steeds schattend. Zou hij het wagen? Hij vertrouwde Lilly genoeg om haar te geloven dat hij niet bang hoefde te zijn. Langzaan stak hij zijn hand uit naar Cloud om hem aan te raken. De toppen van zijn vingers raakte de zachte veren al voor hij zijn hand wegtrok. ‘Waar liggen je spullen?’ zijn stem klonk harder dan hij gewild had. Hij wou hier zo snel mogelijk weg.

Lilly begreep niet wat Sam plotseling had. Hij leek ineens wel graag weg te willen. Had dat met Cloud te maken? 'Eh, ik moet nog wat dingen pakken, let jij even op Cloud', ze wist niet of het wel een goed idee was, maar ze vond dat hij Cloud moest leren vertrouwen. Ze keek even naar Cloud, die haar aanwijzingen op een of andere manier altijd leek te begrijpen en vloog naar Sam toe. Hij landde naast hem op de grond en keek nieuwsgierig omhoog. Terwijl Cloud daar zat begon Lilly haar spullen bij elkaar te rapen. Het was niet veel, maar ze had wel alles nodig.

Sam keek de vogel nu met iets van nieuwsgierigheid aan. Hoe zou het zijn om te kunnen vliegen? Hij wou dat hij zelf vleugels had dan zou hij elke dag ergens anders heen vliegen. Hij knielde naast Cloud neer en weer stak hij zijn hand uit. Heel langzaam bracht hij zijn hand naar de veren van Cloud en raakte ze een beetje twijfelend aan. Hij had niet verwacht dat hij zo zacht zou zijn.

Lilly hoorde Cloud een tevreden piepend geluidje maken. Ze keek om en zag Sam hem aaien en glimlachte. Misschien had Sam nu door dat Cloud niks zou doen. Alle spullen zaten nu in de kleine weekendtas en ze stond op met de tas aan haar schouder. 'Ga je mee?', vroeg ze in het algemeen. Cloud zette zich meteen af tegen de grond en ging op haar schouder zitten.

__________________
Ik reageer vanavond weer, ik ga nu naar de film en bij de Mac eten xD

Snel draaide Sam zich om toen hij Lilly’s stem hoorde hij was even vergeten dat ze er was. Hij zetten zich af met zijn linkerhand en stond op. Hij voelde een pijnscheut door zijn arm trekken en kon nog net een kreun onderdrukken. ‘Laten we gaan’ hij beet zijn tanden op elkaar en deed of er niks was. Hij liep achter Lilly en Cloud aan.

Lilly keek even om naar Sam toen ze naar de trap liepen, aangezien ze de lift niet meer zouden gebruiken. Ergens had ze het idee dat er iets niet oké was, want ze had wel gezien dat hij zijn tanden op elkaar beet, maar wist niet of hij wel wou zeggen dat er iets was, dus ze liet het maar zo. Tree voor tree liep ze rustig de trap af. Waarschijnlijk zouden de mensen bij de balie weer net zo raar opkijken als eerst als ze de sleutel terug gaf van de hotelkamer, omdat ze een uil op haar schouder had.

Sam liep langzaam achter Lilly aan blij dat ze de lift niet namen. Zijn arm klopte nu maar hij schonk er geen aandacht aan. Hij had er wel vaker last van maar niet ze erg als nu. Hij vroeg zich af hoe Lilly hier aan een kamer gekomen was. Het leek hem niet makkelijk om met een uil op je schouder een kamer te krijgen. Hij moest lachen bij de gedachte om met Beau een kamer te huren. Hij zag het al helemaal voor zich een jongen met een kleine zwarte panter.