De Chinese muur - China

Sam keek rond en zag dat hij niet de enige was die nu op de muur stond. Hij had weg moeten rennen en hopen dat ze hem niet gezien had. Maar zijn voeten weigerde mee te werken hij bleef staan waar hij stond en deed net of mij de persoon niet gezien had. Hij genood van alles om zich heen als dit het laatst was wat hij zou zien zou hij er van genieten.

Malaya's hand lag op haar middel. Onder haar T-shirt zat daar een mes dat ze in een fractie van een seconde tevoorschijn zou kunnen halen. Ze zou liever sterven dan dat haar vrijheid zou worden afgepakt. Alles liever dan weer een gevangenen zijn en die pijlijke proeven te moeten ondergaan. Ze voelde haar rug weer branden en steken bij het idee. Nu zag ze wel dat de schim een jongen was en haar ook gezien had. Ookal keek hij niet naar haar kon ze uit zijn houding opmaken dat hij gespannen was en haar wel had opgemerkt.

Sam had een mes kunnen pakken maar hij was bang dat als hij het mis had en het geen Tracker was misschien iemand pijn zou doen. Hij keek nog een keer rond en besloot om gewoon een gesprek te beginnen. Langzaam liep hij op die persoon af ‘Hallo’ hij keek nog eens goed en zag dat het een meisje was. Als hij het mis had hoopte hij dat Beau voor zichzelf kon zorgen.

Malaya knikte alleen maar als begroeting. Haar afstandelijke kant kwam weer boven, ook vertrouwde ze het niet. Maar dat was niet echt een uitzondering, tot ze het echt zeker wist was ze gespannen en op haar hoede. Ze wist nog steeds niet wat ze moest denken. Was hij juist geen Tracker omdat hij haar aansprak, of juist wel. Het kon allebei, maar omdat ze het niet zeker wist was ze alleen nog maar meer op haar hoede. Ze was klaar om meteen weg te springen als dat nodig was en haar mes te trekken. Ookal leek ze niet zo sterk had ze niet voor niets jarenlang op escrima gezeten waar ze nu de zwarte band in had.

Het meisje zei nog steeds niks maar ze had hem tot nu toe niks aangedaan dus vond hij het veilig genoeg om door te praten. Als ze hem was aan zou doen had ze dat vast al lang gedaan. ‘Zeg’ vroeg hij haar maar rechtstreeks ‘Wat doe jij hier eigenlijk? Normale mensen zouden nu lekker veilig in hun bed liggen’ hij moest even lachen al was het niet van harte. Waarom moest hij hier ook al weer komen? Oja omdat hij dat stomme lijstje had gemaakt met wat hij nog wou doen voor hij dood ging.

Malaya vond het irritant dat hij haar een vraag had gesteld waarbij ze haar mond wel bij open moest doen. "Waar lijkt het op?" Voor zover ze wist had ze net genietend naar het uitzicht gekeken en had de jongen dat kunnen zien, maar nu was ze onredelijk en dat wist ze maar al te goed. Het gelukkige gevoel dat ze net had gehad was weer weg. Ze wist weer precies waarom dit bestaan toch niet ideaal was. De onzekerheid, de angst, daar kon je niet normaal en gelukkig mee leven.

Sam deed of hij nadacht ‘Het lijkt haast wel of je aan het genieten was van het uitzicht.’ Hij keek haar lachend aan hij vond het niet erg dat ze zo kort af was. ‘En het ziet er naar uit dat je het vervelend vind dat ik je daarbij gestoord hebt’ Sam vond het eigenlijk wel leuk dat ze hem vervelend vond. ‘Maar waarom ben je hier midden in de nacht?’ ze mocht het dan wel vervelend vinden om met hem te praten maar hij had al een lange tijd met niemand gesproken.

Malaya moest toegeven dat hij goed had opgelet, maar dat zou ze nooit recht in zijn gezicht zeggen. Hoewel ze dat ergens wel leuk vond dat hij goed oplette maakte het ook dat ze nog meer op haar hoede was. Elke spier in haar lichaam was nu gespannen en ze stond klaar om weg te rennen. "Het uitzicht is mooier in de nacht." Hoewel dat helemaal waar was, was dat niet echt een antwoord op zijn vraag. Ze was er 's nachts omdat er dan minder mensen waren die haar konden zien. En hoe minder mensen hoe minder kans dat er een Tracker tussen zat. "Dat zou ik trouwens ook aan jou kunnen vragen."

Nadenkend keek Sam het meisje aan ‘Tja dat had je inderdaad kunnen vragen maar dat deed je niet’ hij glimlachte. ‘Dus wat doen je hier naast het fijt dat het hier nachts mooier is?’ ze had niet echt antwoord op zijn vraag gegeven en zolang ze dat niet zou doen zou hij ook geen antwoord geven. Ze mocht hem zo vervelend vinden als ze wou maar hij vond het best leuk om haar te treiteren meestal deed hij niet zo maar hij zou haar toch nooit meer tegenkomen. Hij had besloten dat ze geen Tracker was dus hij had geen reden om hier nu weg te rennen.

Malaya's hand sloot zich om het heft van haar mes. Zou het heel erg fout zijn als ze hem zou bedreigen. Hij deed haar niet echt kwaad ofzo. Maar hij leek het ongelofelijk leuk te vinden haar te pesten en dat maakte haar kwaad. "Kijken." Ze snapte niet waarom ze nog antword gaf. Dat verdiende hij helemaal niet. Waarom zou ze niet gewoon wegrennen om hem daarna nooit meer te zien? Eigenlijk wist ze wel waarom. Dan zou ze teveel opvallen als hij een Tracker was en dat wilde ze niet. Ze was best bereid om iets vervelends te doorstaan om haar vrijheid te behouden. Ook als dat betekende dat ze stomme vragen van deze jongen moest beantwoorden.

Sam keek haar indringend aan maakt ze een grapje? Hij had al door dat ze aan het kijken was maar was dat de echt reden of zat er meer achter? Hij besloot dat het hem niet aanging maar eigenlijk zou hij het wel graag willen weten. ‘Dus je komt hier nachts…. op te kijken?’ vroeg hij om te kijken of hij het goed begrepen had. Wie kwam hier nou nachts om alleen maar te kijken? Dat doe je alleen als je iets verbergt of als je op de vlucht bent. Misschien was ze wel op de vlucht schoot er door hem heen.

Malaya kon een diepe zucht van ergernis nog maar net onderdrukken. "Nee, en jij komt hier omdat...?" Ze ergerde zich er dood aan dat hij zo hypocriet was. Alsof hij hier kwam om iets anders te doen. Ze verstevigde de greep om het heft van het mes weer. Maar ze sloot haar ogen en ademde diep in en uit. Ze moest haar zelfbeheersing nu niet verliezen.

Sam keek haar nadenkend aan waarom kwam hij hier ook al weer. ‘Eerlijk gezegd weet ik het niet meer’ onverschillig haalt hij zijn schouders op. ‘Volgens mij had ik hier met iemand afgesproken maar zoals je ziet is diegene er niet’ hij had echt met iemand afgesproken naar hij wist niet met wie. Er lag vanochtend een briefje op zijn slaapzak dat hij hier om middennacht moest zijn. Beau had haar mening gelijk al klaar gehad, ze vond het maar niks en was de hele dag al chagrijnig geweest.

Malaya trok een wenkbrauw op. Ze geloofde er helemaal niks van. Sarcastisch knikte ze en draaide ze zich van de jongen af. Ze hoefde niks met iemand te maken te hebben die eerst haar iets vroeg en vervolgens geen antwoord teruggaf maar gewoon een leugentje ophing. Misschien was het een vergissing omdat ze nu kwetsbaarder was, maar daar trok ze zich even niets meer van aan.

‘Tja ik had best een beter antwoord willen geven maar die is er gewoon niet’ verzuchte Sam. Hij merkte dat ze hem niet helemaal geloofde en hij gaf haar geen ongelijk. Hij leunde tegen de muur aan en liet zijn gedachtenis de vrije loop. Hoe kon hij zo stom zijn om naar het briefje te luisteren? Hij had gewoon verder moeten trekken toen hij het briefje had ontdekt en hij moest echt voorzichtiger zijn. Geen onnodig contact met vreemde en geen nachtelijke uitstappen meer. Als hij zou willen overleven moest hij voorzichtig zijn.