De Chinese muur - China

De Chinese Muur of Grote Muur is een uit aarde en stenen opgetrokken verdedigingswal in het noorden van China, de muur is 6.259 kilometer lang. De muur is op veel plaatsen zwaar beschadigd of zelfs afgebroken. Daarom mag er op sommige stukken niet meer gelopen worden. Toch zijn er nog grote delen over en is dit een trekpleister voor toeristen.

Spoiler:

Mick sloop door de schaduwen over de muur en huiverde. Het was een koude, heldere nacht. Maar het was de beste tijd om ongemerkt van China Mongolië binnen te glippen. Hij had alleen meer aan moeten trekken dan het borstschild dat hij had gemaakt van een stuk boom en de gebruikelijke lendendoek. Maar hij moest het er maar mee doen, in deze landen was het niet zo slim om je in het openbaar te vertonen als je iets wilde gaan stelen.

Jane had de capuchon van haar zwarte jack zo ver mogelijk over haar hoofd getrokken. Ze wou ongemerkt en veilig over de grens komen, weg uit China, ze kreeg de kriebels van dat land. Ook al was het groot en goed om je tussen de mensenmassa te verbergen of juist in minder bewoonde gebieden te gaan zitten. Maar ze kon niet lang op dezelfde plek blijven en dit was een uitstekende nacht om weg te gaan. Nu liep ze redelijk in elkaar gedoken over de muur, zonder echt te zien waar ze liep.

Mick schoot naar een volgende schaduw, alleen bezig met de toren achter hem. En botste tegen iemand aan. "Au," zei hij gesmoord en hij keek naar het iets waar hij tegenop was gebotst. "Sorry," zei hij, maar hij ging direct staan en greep zijn boog van zijn rug. Je wist maar nooit. Het bleek een meisje te zijn, maar wat had die hier 's nachts te zoeken.

Jane's hart sloeg een slag over toen ze iemand tegen haar aan voelde botsen. Ze dacht gelijk aan trackers, nieuwe onderzoeken, weer die hel van toen. Ze schudde warrig haar hoofd, dat wilde ze niet meer. Ze veerde snel overeind en keek de jongen dreigend aan terwijl ze naar haar grote mes greep. 'Kijk uit waar je loopt.' Beet ze hem toe. Als dit een tracker was, rekende ze nu haar kansen uit of ze de Stof van hem te pakken zou kunnen krijgen en of ze dan op tijd weg zou kunnen komen.

Mick baalde even van zijn pantser van bomenbast. Het zou niet veel helpen tegen een mes. Hij trok zijn pijl naar achteren. het zou niet eerlijk zijn hem af te vuren, hij was veel te dicht bij. Maar hij greep altijd eerst naar zijn boog. "wat zoek jij hier 's nachts eigenlijk op de Muur?" vroeg hij argwanend.

Jane snoof en hield haar mes schuin voor haar gezicht, zodat deze beschermd was als de jongen besloot zijn pijl zo dichtbij af te schieten. 'Dat gaat jou helemaal niets aan.' Siste ze tegen hem en bekeek hem. Waarom kwam hij haar best bekend voor? Ze wilde het niet weten, want nu leek hij een vijand te zijn. Hij moest haar er eerst van overtuigen dat hij dat niet was. 'Ik kan jou precies hetzelfde vragen.'

"ik ontvlucht China," zei Mick. "En het is beter als ik niet te veel aandacht op me richt, dus doe ik dat 's nachts." Hij was volkomen eerlijk, zonder klaar te geven waar hij mee bezig was. Hij liet zijn pijl naar de grond wijzen, maar hield de pees gespannen. Hij wilde het risico gewoon niet lopen.

'Ik moet elke plek ontvluchten, ik ben nergens veilig.' Zei Jane tegen de jongen, ze liet haar mes langzaam zakken. Hij klonk niet geheel als een Tracker en eerlijk. Ze dacht dat ze hem eerder had gezien, in het kleine laboratorium om de Stof op te halen. Ze ging rechterop staan, hoewel ze haar mes niet losliet.

Nou, dan zijn we zo ongeveer hetzelfde," mompelde Mick op. "Net als twee zalmen in de rivier. Verschillend, maar op weg naar dezelfde bestemming." Hij glimlachte aardig en ontspande de pees. Als het nodig was, schoot hij toch binnen een seconde en dan wist hij bijna zeker dan zijn schot geen genade zou kennen. Hij begon naar de andere kant van e muur te lopen.

Jane trok een gezicht en stopte haar mes weg. 'Hebben we wel een bestemming?' Vroeg ze zich hardop af en besloot toen een stukje achter hem aan te gaan, bovendien was ze toch al van plan die kant op te gaan. Ze deed haar capuchon weer goed over haar hoofd heen en liep achter hem aan. 'Waar ga je heen?' Vroeg ze zachtjes aan hem.

"Mijn bestemming is mijn weet, net als de nesten van de arend verborgen blijven voor buitenstaanders," zei Mick. "Dus ik zeg niks." Hij had geen behoefte het met iemand te delen en hij had dan ook geen specifieke bestemming. Hun gezamenlijke bestemming was de andere kant van de chinese muur, meer niet. HIj was van plan naar de taiga te gaan, maar daar wilde hij niet naar gevolgd worden,

Jane rolde met haar ogen en ging wat meer overeind lopen. Zelfs onsnapten onder elkaar konden elkaar niet meer vertrouwen, geweldig. 'Ok, dan zie ik je ook wel weer.' Zei ze tegen hem en liep langs hem, om zo voor hem te gaan lopen. Ze reisde vanuit Azië maar door naar Europa, misschien waagde ze het om in Londen te komen, er was toch maar een kleine kans dat ze door haar ouders gezien werd. Maar ze moest wel oppassen met de plekken waar ze kwam.

Mick liet zich aan de andere kant van de muur naar beneden zakken. Hij keek omhoog. Hij had even geen behoefte aan gezelschap. Maar hij vond het ook wel jammer. Het was best een leuk meisje, maar 's nachts op de Chinese muur kon je niemand vertrouwen. Hij zcuhtte even, keek nog eens spijtig omhoog en vluchtte toen de nacht in.

NEW
_____

Lilly liep langzaam over de muur en keek uit over een groot gebied. Ze had niet gedacht dat ze China echt leuk zou vinden, maar nu ze er was vond ze het prachtig. De muur was een druk bezochte attractie en dat vond Lilly eigenlijk niet zo erg. Nu zou ze niet opvallen tussen al die mensen.

Jake had een kleine trolley achter hem aan. Als een echte tourist. Al was een echte tourist niet in china om onderzoek te doen naar een mogelijke stof die in stof thuishoorde. Hij was weer eens verdiept in zijn onderzoek en botste voor de zoeelste keer tegen iemand op. Nu was lilly het slachtoffer. Hij stak meteen ene hand uit om haar overeind te helpen "Sorry gaat het?" vroeg hij in het mandarijn (das de meest gesproken vorm van chinees)

Lilly slaakte een klein gilletje uit toen ze op de grond viel. Ze nam aan dat hij zijn hand uitstak om haar te helpen, want ze verstond niet wat hij zei, maar ze pakte zijn hand vast. Sorry, ik spreek geen Chinees', verontschuldigde ze zich in het Engels.

Jake glimalchte "Geen probleem, ik zei: sorry gaat het" hij glimalchte naar haar en hielp haar overeind. "Ik ben Jake, aangenaam" voegde hij eraan toe.

'Het gaat wel', zei Lilly terwijl ze haar handen afklopte aan haar broek. 'Lilly', zei ze met een glimlach. Ze zag de trolley die de jongen bij zich had. 'Ik neem aan dat je hier niet woont?', vroeg ze en knikte naar de trolley. Eigenlijk was het ook niet echt zijn schuld dat hij tegen haar was opgelopen, want zijzelf had ook niet echt opgelet.

Jake glimalchte "Ik woon hier inderdaad niet."

Lilly friemelde wat ongemakkelijk aan een knoopje van haar vestje Ze wist niet of ze verder een gesprek zou voeren of weer verder zou gaan lopen en wachtte af wat Jake zou doen.

srry van die korte reactie... ik moest toen net stoppen

Jake glimalchte naar Lilly "aangenaam je te ontmoeten Lilly. Welke kant was jij op aan het lopen voor ik je zo geweldig subtiel omver liep?" Hij zei het met een big smile. Het was nogal onhandig en klungelig van hem geweesd, maar dat betekende neit dat er geen grap van gemaakt kon worden. Hij zette de trolley tegen zijn been aan. Het was een kleintje. er kon hoogstends een laptop en een paar boeken in, wat dan ook de preciese inhoud van het ding was.

Haha geeft niet hoor
_____________________

Lilly lachte. 'Ik was maar wat aan het rondkijken, niks bijzonders', zei ze terwijl ze even snel om zich heen keek of ze niet teveel was opgevallen door te struikelen. China mocht dan wel vol met mensen zitten, maar je kon makkelijk opvallen door iets afwijkends te doen dan de rest. Ze keek even naar de trolley die Jake bij zich had. Het zag er niet naar uit dat er veel in paste, waardoor ze juist nieuwsgierig werd wat erin zat. 'En jij?', vroeg ze toen ze haar ogen weer op hem richtte.

Jake glimlachte "Ik vind dit een mooie wandelroute om van de ene plek naar de andere te gaan. Ik moet een halfuur die kant op wezen" hij wees in de richting die hij net aan het oplopen was. Hij zag dat ze schichter rondkeek. Waarschijnlijk iemand die iets op zijn kerfstok had op een een gemuteerde was. "Loop je anders ene stukje mee?" Rondkijken op die snelle manier was juist opvallend. Je moest uit je ooghoeken kijken en neit stilstaan op zo'n drukke plek "Ik kan neit te veel vertraging oplopen" hij glimalchte en deed een paar stappen in zijn richting

Lilly schrok even van zijn vraag, maar ergens vertrouwde ze hem wel. 'Is goed', zei ze kort tegen hem. Waar zou hij heen moeten dan? Was hij ook een ontsnapte? Ze had een vaag gevoel dat hij dat inderdaad was, maar ze moest op haar hoede blijven voor het geval dat. Ze zag Cloud( haar uil) tien meter verderop op een bankje zitten en maakte een korte fluittoon die ze altijd maakte als hij moest komen. Al meteen nadat ze het geluid had gemaakt kwam hij in beweging en vloog vlug naar haar toe en landde op haar schouder. Vanaf daar keek hij onderzoekend naar Jake.