De Taiga-Noord-Rusland

De taiga is het grootste coniferen bos op aarde. Het beslaat zo ongeveer de hele noordelijke helft van Rusland. Het is doods, koud en groen. Tenzij er sneeuw ligt, dan is het vooral wit. De dieren die er leven laten zich maar zelden zien. Het is vooral groot wild met hun achtervolgers. (Denk aan lynxen en wolven)

Jake liep rustig tussen de bomen. Als je doodsheid, de winterkleren, de eenzaamheid en de sneeuw weg zou denken zou je denken dat hij een wandeling in het park maakte. Tiga, de boa, en Joey, King cobra, waren op onderzoek uit in de omgevin terwijl Sera, koraalslang, rustig in een van zijn jaszakken aan het pitten was. Ze waren allemaal heerlijk relaxed, en hij was de enige met bescherming tegen de kou. Hij knielde neer en zette zijn rugzak neer op de grond. Hij pakte er een uitschuifbare schep uit en begon een gat in de sneuw te graven. Hij had monsters nodig

Mick joeg een pijl door het hart van het schaap dat hij had gestolen in de laatste plaats die hij had gezien voor de taiga begon. Hij stroopte de wol eraf en legde die opzij. Daarna vilde hij het dier. Het vlees hing hij boven het vuurtje dat hij had gemaakt. Van het leer, dat hij nog moest schoonmaken en laten drogen, zou hij schoenen maken. Hij stond op en liep het bos in, om een aantal takken van de bomen te trekken. De takken waren dun en flexibel en hij kon ze goed gebruiken om dingen bij elkaar te binden, zoals de wol. Als hij geen warme zon kon laten schijnen, zou hij hier doodvriezen. De hele open plek rond het vuur was al ontdaan van sneeuw, dat had hij laten smelten, en hij had het heerlijk warm, ondanks de indianenkleding die hij nog steeds droeg. De wol ging zijn slaapzak worden, dat wist hij zeker.

Tiga kronkelde vlak onder de bovenkant van de sneeuwlaag en zag een voet haar nieuw verklaarde territorium indringen. Geërgerd keek ze boven de sneeuw uit naar de jongen. De tropische boa constrictoer hief zich tot een meter boeven de sneeuw op en begon luid te sissen. Een paar seconden later vergezeld door een konings cobra. Jake hoorde het geluid en liep on de slangen af. Daar zag hij dat ze tegen een jongen dreigden. Hij floot op zijn duimen en de slangen kwamen naar hem toen en lagen nu half naast hem. De dreiging was een dreiging tot anders bewezen werd.

Mick liet de zon de slangen beschijnen met fel licht van de zon, maar hij zag dat ze al terug geroepen werden. Verbaasd keek hij naar de jongen, hij had absoluut niet verwacht hier iemand aan te treffen. Al helemaal niet met slangen. Hij liet het zonlicht verdwijnen en liep terug naar zijn open plek, waar het vuur behaaglijk warm oplaaide. Hij ging zitten op de wol en draaide het spit waar het schaap op hing. Het kon hem niks schelen dat hij was ontdekt, hij zou hier blijven zitten. Als de ander zin had om te praten, dan kwam hij maar praten. Hij deed zijn borstplaat af en legde hem naast zich neer. Nu had hij alleen de lendendoek nog, maar hij trok de wol om zich heen om extra warm te blijven. Hij trok een stuk vlees van het schaap af en scheurde met zijn tanden daar weer stukken vanaf.

Jake keek een beetje verbaasd naar de jongen. Hij was of een van de trackers of een van hun. Een mens in een lende doek bij deze temperaturen ging tegen alle logica in. Hij stak zijn hand in de jaszak met Sera die zich om zijn vingers begon te wikkelen. "Goede middag." zei hij in vloeiend Russisch. Het was nu eenmaal Rusland, en dan kon hij maar het zekere voor het onzekere nemen. Hij was, op de slangen na, niet echt verdacht bezig. In tegenstelling tot de jongen

Mick verstond geen woord Russisch, dus ging hij ongestoord verder met eten. "Je zal toch echt Engels moeten praten," zei hij tussen een paar happen door. "Dan zijn er meer mensen die het verstaan." Hij draaide zich om. "Wil je ook een stuk vlees?" Hij gebaarde naar het schaap, die nog steeds aan het spit hing. Hij zou hier nog wel even blijven, maar om het vlees goed te houden, moest hij het gaan roken. Dan ging hij liever over een tijdje weer op jacht naar een hert of iets dergelijks. Vers vlees was beter dan gerookt vlees. Hij begon zich af te vragen hoe die slangen hier konden overleven, maar die zouden zich op hun beurt afvragen hoe hij hier kon overleven. Dus ze hadden beide een vreemde manier van doen, dan hoefde je aan elkaar niet te vragen wat er mis was met de ander.

Jake had geen zin zich ten domme te houden "Mij best" hij liep naar het vuur en ging tegenover Mick zitten met het vuur tussen ehn in. De twee slangen volgden. De cobra ging op zijn schoot liggen en de Boa ging om zijn schouders liggen. Al hing een deel van haar lichaam nog in de sneeuw. Hij pakte een stuk vlees aan en gaf een hompje aan de cobra, een stukje aan de boa en een stukje aan de koraalslang, die haar kop nu uit zijn jaszak stak.

Mick keek naar de slangen en besloot het maar te vragen. "leg eens uit, hoe kunnen jouw slangen hier overleven?" vroeg hij. "misschien hebben ze wel dezelfde reden als de reden dat ik hier kan overleven. Misschien zijn we allemaal verschillende vissen in dezelfde stroom." Hij glimlachte aardig en scheurde nog een stuk vlees van zijn schapenpoot. Hij liet de zon het laatste restje sneeuw van de open plek smelten, om hem daarna weer achter de wolken te zien gaan. Jammer, maar anders kost het teveel energie, dacht hij somber. Ook de sterkste beer raakt ooit uitgeput.

Jake stak een stuk schapenvlees in zijn mond en kauwde rustig erop. Pas toen hij zijn mond leeg had antwoordde hij "Omdat ik met hun genen heb geknoeid en ze nu per ongeluk tegen extreem weer kunnen. Ik heb het getest van +100 tot -100 graden. Toen verveelden ze zich en wilden niet meer deelnemen aan mijn temperatuur experimenten, wat ik best spijtig vind" hij strek over het hoofd van de cobra

"Aha," zei Mick. "Ik heb eigenlijk geen idee wat er met mij gebeurt is, misschien is er ook met mijn genen geknoeid. De tweede verklaring voor het feit dat ik hier kan overleven in een lendendoek en een houten borstplaat, is het feit dat ik de weergod ben van een indianenstam. Al is dat hun mening." Hij lachte en stapte uit de wollen zak. "Zolang je kan blijven bewegen houd je het wel vol." Hij klom in een grote, stevige boom met grote takken. Hij zocht een geschikt plekje en zodra hij een vork had gevonden, ging hij er zitten. in de buurt, alleen niet boven zich, stroopte hij de takken van de stam en legde ze op de vork, zodat er een nestje begon te vormen. Hij klom weer naar beneden en bracht de wol erheen. toen hij weer beneden kwam, ging hij weer tegenover de ander zitten, alleen zo dat hij hem kon zien. "hoe heten jullie trouwens?" vroeg hij. "Tenminste, ik ga ervan uit dat je slangen namen hebben."

Jake glimlachte "Ik ben Jake, De Boa heet Tiga, De konings cobra Joey en de Koraalslang heet Sera" Uit eigen beweging ging Joey naar Mick toe en bleef op een meter afstand stilliggen. Hij vroeg zich af of dit een dreiging was of niet "En met wie hebben we het genoegen." Mick was overduidelijk ook een van hen. Alleen was hij een tracker of niet.... Als de gegeven informatie juist was dan was het van wel. Maar misschien had hij gelogen.

"Ik ben Mick," zei Mick. "Al noemen de indianen mij Miek, maar ze hebben iets Spaans in hun keelklanken. En ik zeg je, die slang die jij voor een koraalslang aanziet, dat is een melkslang." Hij glimlachte, al wist hij dat het niet waar was. Hij had even zin om te sarren. "Zeg, heb jij ook in dat laboratorium gezeten?" Hij kende geen gezichten meer, maar als het een vriend was, dan was het handig om diegene te kennen. Dan zou het ook waard zijn geweest het vlees te delen. Hij had bij de indianen geleerd alleen vlees te delen met personen waar je een goed gevoel bij had. Als ze dan toch kwaadaardig bleken te zijn, dan was je een slechte tafelheer geweest en moest je een paar dagen leven op water. Gelukkig gelde dat voor hem niet, hij was een god.

Inge zegt: DAT EGO VAN MICK O.o, je moet er bijna een eigen account voor aanmaken

Jake knikte behoedzaam "En nu wil ik graag twee dingen vragen:" hij haalde diep adem "Ten eerste hoe denk je dat je iemand met een IQ van 150 daarover te slim af bent?" hij grijnsde "En ten tweede. Tracker of Escaped?"

"Ontsnapt," zei Mick kortaf. "En ik weet dat ik het fout heb, maar het is leuk om mensen met dat soort dingen te confronteren. Ik moet zeggen dat je het erg goed oppakt. Sommigen gaan schreeuwen dat zij gelijk hebben, terwijl dat ook echt zo is, en draaien je woedend de rug toe als je doorgaat." Hij glimlachte. Ooit had hij ook tot die mensen behoort, maar de indianen hadden het hem afgeleerd. "Welke kracht heb jij eigenlijk overgehouden aan die experimenten? Ik de atmokinese, maar dat had je denk ik al door." Hij liet de open plek baden in het zonlicht en het begon meteen aangenaam warmer te worden. "Heb jij trouwens ergens in de buurt een beekje of zo gezien? Ik moet me morgenochtend ergens kunnen wassen." Hij glimlachte en keek om zich heen.

Jake glimlachte "Ik heb in de buurt een hutje waar ik verblijf en ik was monsters aan het nemen voor mijn experimenten." hij spreidde zijn vingers en je zag duidelijk de schokken die ertussendoor oversprongen. "Elektrokinese" hij liet het fenomeen weer stoppen en verzamelde energie in zijn hand die hij in de vorm van een kleine flits in een hoopje sneeuw in de buurt liet knallen. Het zoemde een beetje. "en ik zal denk ik niet gefrustreerd raken als iemand zijn ongelijk niet toe wil geven. Ik zal in alle waarschijnlijkheid vermoeden dat die persoon verschrikkelijk dom is, en dan verder negeren"

"Dat is wijs," zei Mick. "Maar toch, waar kan ik een beekje vinden? Ik moet morgen toch ergens mijn coniferennaalden kwijt kunnen en regen helpt daar niet bij. Daar wordt het alleen maar klef van." Hij lachte en plukte een naald uit zijn haar. "Zie je, alleen het klimmen in een boom bezorgt je naalden. Niet dat het niet fijn is om de natuur mee te dragen, maar het kriebelt allemaal zo." Hij grinnikte en trok nog een stuk schaap van het schaap. Daarna liep hij naar een hoop sneeuw, tilde het grootste deel zo goed mogelijk op en gooide het over het vuur, dat direct stopte met branden. "Ik heb het toch niet nodig." Hij keek om zich heen en scharrelde een paar vochtige takken bij elkaar, waar hij een nieuwe opstelling van maakte voor een vuur om het overige van het schaap boven te roken.

Jake glimalchte "I meant that you could use the facilities of my cabin, if you need to. All the water in this area is deep frozen" hij aaide Sera over haar hoofd. Joey wasnu Mick aan eht achtervolgen, vragend om aandacht.

jorn coniferen hebben geen naalden, :

"het ijs warm ik op," zei Mick glimlachend. "En ik slaap om de één of andere reden niet meer in normale bedden. Ik ben veel liever buiten, in de vrije natuur. Ik was alleen wel van plan hier een tijdje te blijven, dus misschien verplaats ik mijn kamp wel richting jouw huis, als je dat goed vindt tenminste. Maar zoals ik al zei, ik doe alles met wat ik in de natuur kan vinden en daar hoef ik niks bij. Ook niet als er een douche of zo is. Met een waterval kan het net zo goed." Hij glimlachte. "Je zou het eens moeten proberen, leven als een wilde. Het is heerlijk." Hij aaide de slang, die zijn aandacht vroeg, over zijn kop. "Je bent vrij van alles, niemand zegt wat je wel of niet moet doen, je hebt dus je eigen regels. Het enige probleem zijn de trackers, maar zolang je zo ver weg mogelijk van bewoonde gebieden blijft, is het geweldig." Hij lachte hard en vrolijk.

Jake lachte "Ik leef niet echt van de natuur. Dat gaat me ook niet lukken. Ik doe mee aan de onderzoeken om een alternatief voor de stof te zoeken. Dus ik heb minstens een van mijn laboratoria nodig." Joey, de cobra die nu geaaid werd, siste en kronkelde zich via de arm een weg omhoog naar micks schouders waar hij zichzelf overheen drapeerde. Daarna siste hij uitdagend naar Tiga, de boa die jakes schouders belasste, en gewoon gaapte als andwoord

"Aha," zei Mick. "Daarvoor moet je juist gaan reizen, misschien vind je nieuwe stoffen. En ik denk dat je slangen het ook wel fijn zouden vinden. Ik zou je wel mee kunnen nemen, maar dat moet je zelf willen. Je verplaatst de luiaard niet tegen zijn wil." Hij glimlachte en keek verrast op toen de zon onder de wolken doorscheen. "Kennelijk is de zon al een tijdje bezig onder te gaan," merkte hij op. "Straks moet ik weer een nieuw vuur maken, maar dat is eigenlijk ook weer niet nodig. En kijken die twee altijd zo naar elkaar?" hij wees op de twee slangen die naar elkaar sisten en gaapten. Zelf rekte hij zich ook uit en hij concentreerde zich even op het gevoel van de aanraking van de schubben van de cobra. Hij vond het wel een mooi beest, maar had meer ontzag voor de boa.

Jake glimalchte "Ik verblijf hoogstend een week op een plek. Hierna ha ik misschien naar Brazilie, Canada, de sahara, de caraiben weet ik veeel" hij glimalchte en streek over Tigas hoofd "En ja, dat si zo. Joey is een opschepper, en Tiga de koelbloedige alfa. Dus Joey probeert haar uit te dagen zonder in de buurt van haar lichaam te komen, wat hem nog neit is gelukt"

"Aha, " zei Mick, op beide dingen die hij had uitgelegd. "Vind je het erg als ik meereis tot Brazilië, dan kan ik terug naar huis. Mijn indianenstam woont daar namelijk en eens in de zoveel tijd verblijd ik ze met een bezoekje van hun weergod. Jij zou bij hen trouwens goed door kunnen gaan voor mijn bliksemmaker, al weten indianen niet wat bliksem is. Kan je dat trouwens, bliksem maken?" Hij keek Jake nieuwsgierig aan, terwijl alles om hen heen rood schitterde in de laatste zonnestralen van de dag. Mick vond het een heel mooi gezicht en hij hoopte dat hij dit nog vaker mocht aanschouwen. Het was geweldig, al wilde hij ook het noorderlicht nog eens te zien krijgen.

Jake schudde zijn hoofd "Nee, nog geen echte bliksem, wel elekrische mini versies in een straal van tien meter, maar geen echte bliksem." hij gliamclhte "En ik ga denk ik als volgende naar argentinie, maar via brazilie, dus be my guest" hij glimalchte "Maar ik voel geen behoefte een groepje van de orsponkelijke bevolking van mijn moederland te bedriegen"

"Tja, het heeft mij behoorlijk geholpen na mijn ontsnapping," zei Mick. "Ze staan altijd voor me klaar, ook voor iedereen waarvan ik vind dat ze voor klaar moeten staan. Maar je komt dus uit Brazilië? Het is niet aan je te zien. Maar ik weet dan ook niet of ik lijk op een typische Australier. Wat is een typische Australiër eigenlijk?" Hij dacht even na. "Iemand zoals Crocodile Dundee?" Hij wreef over zijn kin en tilde de slang van zijn schouders. "Ik klim nu trouwens mijn boom in, want de grond zal zo wel koud worden. Je kan ook omhoog klimmen, kunnen we doorpraten. Er is toch genoeg ruimte." Hij stond op en liep snel naar de boom, waar hij snel en behendig in klom. Hij ging zitten in zijn nest, waar hij nog een stevige tak doorheen stak voor extra stevigheid en maakte het zich alvast gemakkelijk voor de nacht. Al was hij nog lang niet klaar.