Zuidelijkste Kust van Zuid Afrika

Malaya zat met haar benen in het water op een van de rotsen. Haar afgetrapte zwarte All-Stars stonden netjes naast haar. Ze genoot van de warmte en van de rust. Ze had dit stukje uitgekozen omdat er hier maar weinig toeristen kwamen. De rots ging schuil achter de lange takken van een boom die zelf half in het water stond. Hoe die boom het overleefde wist ze niet, maar het maakte haar ook niet zo uit. Zij had nu een prima rustplek. Al vond ze Azië nog steeds het fijnste werelddeel was Afrika ook niet verkeerd. Hier woonde minder mensen en waren veel mensen erg vriendelijk al hadden ze zelf niet veel. Af en toe hielp ze even op het land en merkte op dat ze het naar haar zin had.

Jake liep rustig door het water, achtervolgd door twee zwemmende slangen. De cobra, Joey, had watervrees en was om zijn schouders gewikkeld. Hij stond tot zijn knieën in het water en bestudeerde de vissen. Om niet overspannen te raken moest hij af en toe iets anders doen dan zijn stof onderzoek. Dus nu was hij bezig met zijn andere onderzoekje. Een onderzoek naar Mutatie. En nu zou er hier een vreemde vis zijn die alleen hier voorkwam, en dat pas sinds een jaar of vijftig. En dit trok zijn interesse. Alleen nu nog een specifieke vissoort vinden tussen al die mooie kleuren. Hij zuchtte en liet zich op een rots zakken. Onderzoek naar mutatie was lastig als je alle vormen van mutatie voor straling niet meetelde. Hij wilde andere factoren vinden. als hij nu eens wist wat ze met hen hadden gedaan op Antarctica, misschien zou hij kunnen ontdekken wat er in de stof zat. wat hun lichamen zo nodig hadden dat ze zonder doodgingen. Hij had hem en drie andere ontsnapten gecheckt, niet geïnfecteerd met straling van welke soort dan ook.

Malaya keek nieuwsgierig naar de jongen die wel iets leek te zoeken. Dat hij een slang om zijn nek had vond ze wel leuk, in de Filippijnen waren ook slangen en ze had het altijd leuk gevonden er naar te kijken. Hoewel ze het voeren iets minder vond. Geïnteresseerd keek ze naar hem en probeerde te ontdekken wat hij aan het doen was. Het was wel duidelijk dat hij iets zocht en nadacht, maar wat of waarover wist ze niet. Het irriteerde haar dat ze geen idee had wat hij aan het doen was. Ze was niet heel erg nieuwsgierig, maar kon er niet tegen als ze helemaal niets wist. "Zoek je wat?" Vroeg ze op een toon waaruit bleek dat het haar niet helemaal was gelukt de nieuwsgierigheid te verbergen. Ze wilde niet te nieuwsgierig overkomen, dan leek ze teveel op een Tracker. De enige reden dat ze dat niet wilde was voor haarzelf, ze wilde niet op iemand lijken die de vrijheid van iemand anders afpakte.

Jake wilde net opgeven toen hij een meisje hoorde praten. Hij bleef maar op zijn rots zitten en glimlachte "Ik ben opzoek naar een vis" zei hij in dezelfde taal als dat zij sprak. Zijn andere twee slangen kwamen duipend uit het water en kropen tegen hem aan. Nu lag er ook een boa constrictor op zijn schoot, de koningscobra had al om zijn nek en schouders gehangen. Sera, de kleine koraalslang krulde zich om zijn armen. "Maar ik ben net van plan pauze te houden." hij streek, gedachteloos, de boa over haar hoofd. "Ik ben Jake" zei hij met een glimlach. ze kwam hem vaag bekend voor. Misschien had hij haar hier of op een van zijn andere locaties in een massa eerder gezien. Of een glimp opgevallen in antartica. Het probleem was dta hij haar nooit gesproken had, dus ze was niet opgeslagen in zijn scherpe goede geheugen. Als ze hem achtervolgde was ze een tracker. Maar misschienw as ze ook een ontsnapte.

Malaya glimlachte en keek weer naar de slangen. Zonder dat ze erover nadacht of het wel zo'n goed idee was floot ze schel en stak haar arm in de lucht. Een paar ogenblikken later landde er een zwart witte Valk die vragend naar haar keek. Waarom had ze hem bij zich geroepen? Was er iets aan de hand? Ying Yang keek achterdochtig naar Jake. Malaya schoof een einde op en klopte naast haar op de rots als teken dat hij daar kon zitten als hij wilde. "Ik ben Malaya." Ze glimlachte vriendelijk. Er ging iets van de jongen uit waardoor ze hem vertrouwde. Of het wel zo goed was dat ze hem zomaar vertrouwde dacht ze niet na.

Jake knikte "Aangenaam Malaya" hij knikte naar de valk "Een mooi dier, hoe heet hij, of zij?" vroeg hij op een vriendelijke geintereseerde manier. Hij wist nog steeds niet hoe hij haar vaag kende. Dus moest voorzichtig blijven. Misschein was ze wel een tracker en had hij een probleem. een groot probleem. Hij bleef de dikke slang aaien. Tiga had haar ogen gesloten en liet zich lekker goed aaien. Hij glimalchte en hield haar dicht bij. Hij wist het niet met dit meisje. Het kon zijn dat hij gewoon te paranoia bezig was, maar dat was dan maar zo

"Het is een hij, en hij heet Ying Yang." Malaya aaide hem even over zijn kopje en Ying Yang kraste tevreden. Maar snel ging haar blik weer naar Jake en de slangen die tegen hem aan kropen. "Hoe heten je slangen?" De nieuwsgierigheid klonk weer door in haar stem. Ze vond vooral de kleine koraalslang erg mooi. De andere waren haar net iets te groot en zagen er gevaarlijk uit. Hoewel ze wist dat kleine slangen veel giftiger konden zijn. Ze was gewoon lang niet zo gewend aan slangen als Jake. "Waarom zocht je een vis?" Dat ze nu heel snel twee verschillende vragen had gesteld had ze nog niet door.

Jake glimlachte "Hallo ying yang" [het is eigenlijk yin en yang] hij pakte de boa en liet haar boven het water hangen "Dit is Tiga" hij liet haar met een plons in het water vallen. Ze werd wakker. Ze keek op naar Jake en zwom toen van beiden weg. op zoek naar een van Jakes vissen. Omdat de vissen niet slangen als zij kenden, waren ze amper bang voor haar. Jake glimlachte "Dit is Sera" hij pakte de koraalslang en liet haar ook in het water vallen. Meteen zwom ze weg. "En deze, die niet wil zwemmen, heet Joey" hij streek de cobra over zijn hoofd "En ik zoek naar een bepaalde vis omdat ik die nodig heb voor data voor mijn onderzoek naar mutaties" hij keek haar met een glimalchje aan. Nu had hij zichzelf weggegeven. Aan haar reactie zou hij misschien op kunnen maken of ze ook een gemuteerde was, en aan welke kant ze stond.

weet ik ^_^
---------
Malaya knikte bij elke naam om hem beter te onthouden. Ze glimlachte en keek naar Joey, eigenlijk vond ze het wel leuk dat ook de slangen een eigen persoonlijkheid hadden. Het bevestigde haar standpunt weer eens. Ze vond het altijd vervelend als mensen niet geloofden dat Ying Yang zelf ook kon nadenken een een karakter had. Bij het woord 'mutaties' was haar hele vertrouwen in Jake meteen weg. Ze deinsde achteruit en greep haar mes uit de schede om haar middel. Pas daarna begon ze met nadenken. Waarom deed hij onderzoek naar mutaties? Ze kon zich eigenlijk niet voorstellen dat een Tracker dat deed. Dus het was of een ontsnapte, of iemand die voor het lab en de Trackers onderzoek deed of gewoon een normaal mens. In dat eerste geval kon ze ontspannen, in het tweede geval zou ze niet aarzelen met hem de keel afsnijden en in het derde geval kon ze beter wegwezen.

Jke glimalchte en ging op de rots staan. "Ook een ontsnapte dus, gezien je reactie" hij deed zijn handen omhoog "We staan aan dezelfde kant." hij keek haar kalm aan. "Je meot jezelf trouwens neit zo snel weggeven. Als iemand zo'n opmerking maakt niet meteen achteruitdeinsen en een mes zoeken. Trouwens, dat had weinig uitgemaakt, dat mes." hij keek haar kalm aan. "Maar ik geloof niet linea recta dat we aan dezelfde kant staan. Dus ik vraag je dit:" hij glimalchte "Waar werd de meegenomen stof verdeeld over de ontsnapten?" hij keek haar rustig aan. "Als je het juist beandwoort mag je mij wat vragen om mij te controleren, als je wilt"

Malaya ontspande weer een beetje. Ze kon er niks aandoen, maar ze had een reflex ontwikkeld die inderdaad niet zo handig is. Al had hij wel een keer haar leven gered. Als ze niet meteen weg was gerend toen bij Kate op het rijstveld wist ze niet of ze er nog wel zou zijn. "Hoezo? Denk je dat ik niets kan ofzo?" Ze had niet voor niks de zwarte band in escrima en ze kon er goed mee omgaan, ze vatte de opmerking een beetje op als een beledeging al was die waarschijnlijk niet zo bedoeld. "Waarom zou ik dat vertellen? Als je een Tracker was zou je daar zomaar naar toe kunnen gaan en de mensen arresteren om ze mee te nemen naar het lab om weer gemarteld te worden." Er verscheen een grimmige uitdrukking op haar gezicht en de littekens op haar rug begonnen weer te branden. Die zouden er voor zorgen dat ze het nooit zou kunnen vergeten of vergeven. Ze zou niets liever dan het eerste willen, maar aan het tweede dacht ze niet eens.

Jake keek haar rustig aan "In Rusland" zei hij rustig "En dat zou een veilig antwoord zijn. Rusland is enorm met een kleine populatie die afschuwelijk verspreid is. Een kleine ruimte waar een poosje veel ontsnapten zijn geweest is lastig te vinden" hij keek haar strak aan "En hoe kan ik zeker weten of jj te vertrouwen bent madame?" hij glimalchte "En aan dat mes had je misschien weinig gehad" hij bracht zijn ahnden bij elkaar en toen hij ze uit elkaar haalde waren er kleine flitsen tussen te zien. "Water metaal en elektriciteit geven zoveel vonken."

"Stel je vraag, of wil je mijn littekens zijn?" Malaya had haar knieën opgetrokken en sloeg haar armen er omheen. Ze vond het vervelend dat hij haar de hele tijd te slim af was, al was het waarschijnlijk niet vervelend bedoeld. Ze wist wel dat een klein laboratorium in Rusland lastig te vinden was en dat elektriciteit, water en metaal niet samen gingen, maar op dit soort momenten dacht ze daar gewoon niet aan. Ondanks de waarschuwing en het feit dat hij een ontsnapte was hield ze haar mes vast. Waarom wist ze niet precies, al was het maar om te laten zien dat ze niet bang was. Ze had de neiging een mistbank op te laten komen of een kleine orkaan om te laten zien dat ze wel wat kon.

Jake glimalchte "Hebben de ontsnapten al een stof geperfectioneerd?" hij dacht aan zijn eigen expiritenten. Hij had iets dat erop leek, maar dat ging gepaard met afschuwelijke hoofdpijn en was uiteindelijk maar iets beter dan het vorige alternatief, in het opzicht dat eht langer werkte en meer pijn tegenhield. maar de bijtende koppijn was bijna nog irritanter. En mengen emt morfine maakte er een goed werkend explosief van. dat was zoals veel van zijn ontdekkingen per ongeluk gegaan. Hij glimalchte naar Malaya "Als je die vraag redelijk kan gbeandwoorden geloof ik je goed genoeg om je te vertrouwen."

Malaya trok een gezicht. "Nee." Bijna wenste ze dat ze het fout had. De pijn was werkelijk afschuwelijk en ze wilde haar Stof zo lang mogelijk bewaren. Ze had al geprobeerd het van een Tracker te stelen, maar dat was haar nog niet gelukt. "Jammer genoeg." Het kostte haar ook steeds weer moeite om het vieze bruine spul in te spuiten. Onderhand was ze wel aan spuiten gewend, maar ze had steeds weer het idee dat ze vergif in haar aderen spoot. Hadden ze het niet een andere kleur kunnen geven ofzo?

Jake knikte "Inderdaad. En ik ben een van de mensen die eraan werkt er wat van te maken. MAar alles wat ik heb kunnen creeren is iets dat de pijn wegneemt, 's werelds irritantste hoofdpijn veroorzaakt en een handig explosief is als je het mengt met morfine" hij vistte een spuit gevuld met een donkere groene vloeistof en keek op zijn horloge voor hij het injecteerde "Ik ben aan het testten of het beter helpt dan de vorige, ondanks de hoofdpijn"

Malaya grinnikte even over de opmerking over het explosief, het kwam er ook zo droog uit. De blik in haar ogen veranderde meteen. Eerst was het een beetje teleurgesteld geweest, omdat er alleen maar die stomme vervanger was. Maar nu was het geïnteresseerd en enthousiast. "Kan ik helpen. Ik ben niet heel slim ofzo, maar kan ik op een andere manier helpen." Ze zou alles doen om haar vrijheid te beschermen. Door zich niet gevangen te laten nemen maar blijven leven was ook wel handig.

Jake glimalchte en pakte een foto uit zijn broekzak van een gekleurde vis "Ik ben op zoek naar een bepaalde stof, en daarvoor onderzoek ik mutaties. En deze vis is een mutatie van hoge klasse. Aleen nu nog een vinden" hij wees naar het water "Aleen in dit stuk strand zouden er dertig wonen. Ze zijn een mutatie en dus neit beschrermd. maar ik meot een levend exemplaar vinden." hij lachtte "Maar dat is zoeken naar een spelt in een hooiberg. Dus alle hulp is welkom" hij stapte zelf het water weer in en liep naar Malaya. hij gaf de foto aan haar voor hij zelf weer op zoek ging.

Malaya was blij dat ze iets kon doen. Het reizen was erg leuk enzo, maar ze had het gevoel dat ze nutteloos bezig was. Vluchten voor Trackers maar er tegelijkertijd naar zoeken omdat ze Stof hadden. Soepel gleed ze van haar rots af en voelde het warme water om haar benen. Het was best aangenaam. Een beetje onhandig begon ze met zoeken. Hoe kon je het best zoeken naar een vis? Even dacht ze hier over na. Het leek haar beter met een plan te beginnen dan er gewoon op af te stormen. Ze dacht aan hoe ze vroeger vis voor de haviken hadden gevangen. Ze hadden het vlees van een andere vis in een zelfgemaakte baaitje gelegd. Waar de vissen wel in konden maar niet uit. "Kunnen we niet een heleboel vissen levend vangen en kijken of er een van deze tussen zit?" Ze wees op de foto. Eigenlijk verwachtte ze dat hij iets had wat haar plan onmogelijk zou maken.

Jake dacht even na "Goed idee. De slangen kunnen ze er heen jagen" hij tilde Joey van zijn nek en legde hem op een steen. Daarna liep hij naar Malaya "Maar we meoten een goed baaitje bouwen. Waar ze neit weer uitglippen, de kleintjes mogen er wel uit. maar deze soort niet" de vis op de foto was ongeveel 10 cm lang. Hij glimalchte en tilde een steen op. Sterker zijn dan de gemiddelde mens was wel lekker

Malaya was blij verrast. Jake dacht dat haar plan zou werken. Ying Yang die op haar schouder had gezeten vloog op toen ze bukte en bleef boven hun in de lucht. Waarschijnlijk zou hij wel een vis uit de baai pikken als ze even niet keken, maar ze zou opletten dat het niet de vis van de foto was. Snel volgde ze Jake's voorbeeld en pakte ook een steen op. Hij was zeker zo groot als haar hoofd en ze moest flink trekken voordat hij los kwam.

Na een poosje hadden ze een kleine baai gebouwd en begonnen de twee langen de vissen erin te jagen. toen hij vol was sloot leke de opening af. "En nu zoeken" hij ging op een van de stenen van hun afscheiding zitten en keek naar de vissen. een keer dacht hij hem gezien te hebben, maar deze had heel andere vinnen

Malaya pakte voorzichtig een vis waarvan ze zeker wist dat het niet de vis op de foto was en gooide hem de lucht in. Voordat de vis zelfs begonnen was met vallen griste Ying Yang hem uit de lucht. Wat er verder precies met de vis ging gebeuren hoefde ze niet te zien. Hoewel ze best kon doden deed ze het niet voor haar plezier. Ze zou ook nooit plezier in andersmans ellende kunnen hebben. Dat snapte ze gewoon niet. Dat was een van de redenen dat ze Trackers zo haatte.

uiteindelijk pakte jake een visnet en vist eeen vis eruit "Je strategie heeft geholpen" hij liet hem nog net in het water handen en haalden een plastic zak uit zijn achterzak. hij deed de vis erin en liep naar de kant, waar een krat met spullen stond. hij deed hem in een plastic bak met water.