nigara watervallen

De Niagarawatervallen (Engels: Niagara Falls, Frans: Chutes Niagara) behoren tot de grootste en bekendste watervallen ter wereld. De waterval bestaat uit drie delen: de Horseshoe Falls, de American Falls en de Bridal Veil Falls. Ze liggen op de grens tussen de Verenigde Staten en Canada

Het verval van de watervallen is niet erg groot, gemiddeld ongeveer 60 meter totaal, maar de breedte en de hoeveelheid water die de Niagarawatervallen passeert maken ze tot een groot spektakel. Vanaf de Amerikaanse kant sta je naast het water dat over de rand naar beneden valt. Vanaf de Canadese kant kun je niet alleen de American Falls maar ook de Horseshoefalls in hun volle glorie bewonderen.

Er wordt in Niagara veel elektriciteit opgewekt en de hoeveelheid water die over de watervallen naar beneden stort is dan ook vrij nauwkeurig geregeld. De watervallen hebben zich in geologisch ijltempo door het dal van de rivier de Niagara heen bewogen en een stukje verder stroomafwaarts is te zien met wat voor kracht de maalstroom van het gevallen water de rotsen aan de voet van de val heeft uitgehold. Er zijn daar nauwe sleuven van vele meters diep in de rotsen gevonden waar nauwelijks een mens in past.

Toeristen kunnen de watervallen van dichtbij bekijken door plaats te nemen op de Maid of the Mist, een bootje waarmee zeer dicht langs de watervallen wordt gevaren.

regels = geen
aantal personen = veel

Als een volleerd toeriste stond Heather in de rij om het bootje op te gaan. Het was een te gemakkelijke rol om toeriste te spelen. Het enige wat ze hoefde te doen was veelvuldig gebruik maken van haar camera die ze in haar hand had en af en toe een paar mensen aanspreken over hoe prachtig het was. Wie weet zou ze nog iets belangrijks opvangen tussen de toeristen, omdat ze zelfs Amerikaans sprak zonder buitenlands accent vertrouwde andere toeristen haar al snel en gingen ze verder met hun gesprekken waar ze soms wel eens wat handigs opvingen. Ze nam een slok via het rietje dat in haar mega colabeker zat. Het was warm, maar niet te heet.

Eigenlijk vond Ethan het niets om weer terug in amerika te zijn. Hij was wel hier geboren maar haatte het ontzettend. Het was dat het een orde was van zijn baas om die ontsnapt te vinden maar hij vond het zeker niet leuk. Met een zonnebril op stapte hij in een bootje. Hij keek wel oplettend om zich heen maar was toch best afwezig doordat hij in Amerika was. Het was als of hij om elke hoek een dief verwachte. Terwijl hij nu stuk sterker was.

Heather's blik ging naar een jongen die af en toe zijn hoofd draaide. Hij leek alleen te zijn, wat opzich al bijzonder was op zo'n boottocht, al deed ze het zelf ook, maar hij leek ook geen camera bij zich te hebben waardoor het geen top toerist te zijn. Achja er waren vele redenen om alleen te gaan, misschien had zijn vriendin op het laatste moment afgezegd en moest hij wel omdat het zonde van het geld was. Misschien was het gewoon een einzelgänger. Het was niet haar probleem, al bleef ze hem in de gaten houden. Rustig nam ze plaats op een bankje bij de reling.

Ethan zuchte en probeerde zich te consentreren. Hij leunde wat naar achteren in het bootje terwijl hij rond ging. Op het water voelde hij zich altijd een stuk beter omdat het beter was voor zijn kracht. Hij was blij met zijn zonnebril zodat het niet erg op viel. Al leek hij niet echt op een toerist. Hij was zeker ook niet iemand hier uit deze buurt. Maar hij gokte dat niemand het op zou vallen anders kon hij altijd zeggen dat het een zakenreis was. Dat klopte tenminste wel en dan had je niet altijd een fototoestel mee.

Hoe gaan ze met elkaar in contact komen? :3
=
Heather begon wat instellingen van haar fototoestel te veranderen en maakte de lens met haar mauw schoon. Ze was dan geen professioneel fotografe te noemen. Ze hield van foto's maken en het paste goed als alibi, misschien moest ze maar eens een perskaart zien te regelen, dat betekende dat ze een journaliste was en veel moest reizen. Iets wat altijd van pas kon komen. Er verscheen een klein glimlachje op haar lippen, dat zou ze gaan onthouden. Misschien dat haar bazen het wel met het idee eens waren en een kaart voor haar wiste te regelen. Het briesje dat door het varen veroorzaakt werd en de zachtte spetters van de waterval die nu al te voelen was maakte het dat het haar van Heather al snel begon te pluizen, snel streek ze met haar hand door haar zwarte haren waarna ze opstond om eens wat foto's te gaan maken.

eigenlijk wou ik dat ze in het zlefde bootje kwamen maar dat kan nu niet meer. Ehm ik lat Ethan wel bij haar uit rsten
----------------------------------------------------
Toen het bootje eindelijk weer aan de kant was stond Ethan op. Hij gunde de man van de boot een glimlach om niet onbeleefd over te komen. Hij had weinig aan het tochtje maar dat hoede de man niet te weten. Het was zijn baan dus verdiende hij wel meer. Rustig liep hij verder en besloot uiteindelijk te zitten langs een meisje. Hij was niet moe , maar wist dat hij hier beter uitzicht had op de rest van de mensen. ''He mag ik er bij zitten'' vroeg hij met een glimlach. Gelukkig kon je niet door zijn bril kijken anders had je hem waarschijnlijk eerder door dat hij loog.

mwahaha ik dacht juist dat ze al bij elkaar zaten ^^
-
Heather stapte op haar beurt ook uit het bootje. Ze liep achter een groep Amerikaanse toeristen aan die ook overduidelijk uit Amerika kwamen en hoogstwaarschijnlijk vaste klant bij de fastfoodketens. Tenminste de vetopslag rond hun lichaam leken haar dat wel te vertellen. Met een plofje ging ze op een bankje zitten terwijl ze langs de foto's op haar schermpje scrolde, het was niet bepaald goed gelukt. De mist had voor teveel condens op de lens gezorgd waardoor ze allemaal wazig geworden waren. Nouja, waarschijnlijk had ze ze toch allemaal gewist omdat ze maar weinig geheugen ruimte op het moment tot haar beschikking had. Ze keek op toen er een jongen vroeg om erbij te zitten. "Geen probleem." zei ze accentloos terwijl ze zoals gewoonlijk haar blik langs de persoon liet glijden om te kijken of het iets verdachts bezat.

oh dan heb ik het verkeerd begrepen ik dacht dat ze op een bankje aan de kant zat
---------------------------------------------------
Eigenlijk was Ethan wel blij dat het meisje ja zei. Hij respecteerde nog steeds de keuze en als iemand het niet wou dan zou hij dat ook niet doen. Al waren er uitzonderingen waar hij er niets om gaf en zo emotieloos kon dode als hij moest. Rustig keek hij ook naar haar en zag dat ze onderzoekend naar hem keek. Het was niet iets dat je als mens snel zag maar nu kon je toch beter kijken. ''Ik ben trouwens Ethan'' ei Ethan met een glimlach. Zijn aandacht was nu wel getrokken door haar. Al wist hij helemaal niet zeker of ze gemuteerd was.

bij de reling, is toch van een boot xd?
-
Heather ging bleefd wat aan de kant om de jongen wat extra ruimte op het bankje te geven. Haar vinger zat op het knopje om de camera uit te zetten, maar ze wachtte nog even met het indrukken. "Ethan." herhaalde ze zijn naam, iets wat ze wel vaker deed. Het was een makkelijkere manier om namen te onthouden, het kwam haar vaak genoeg voor dat ze mensen vaker leek te ontmoeten maar ze dan de naam niet meer kon herinneren. Een minpunt, maar niks aan te doen door de vele mensen die ze ontmoette. "Mijn naam is Heather." glimlachte ze, nog steeds wist ze niet wie haar deze naam gegeven had, haar ouders of haar tante en oom uit Roemenië.

kan ook van de zijkant zodat je niet er in valt
//---------------------------------------------------
Ethan glimlachte toen ze zijn naam herhaalde. Hij wist waarom, natuurlijk om te onthouden. Gelukkig had hij zelf een best goed geheugen. Hij onthield makkelijk Heather haar naam en gezihct. Waarschijnlijk kon hij haar nog over een jaar uit zijn hoofd tekenen. Niet dat hij dat zo maar voor de lol meer deed. Hij kon zijn tijd beter aan iets anders besteden. ''Ben je hier voor de eerste keer'' vroeg Ethan met een glimlach terwijl hij knikte naar de fototoestel. Je zou verwachten van wel mdat ze veel fotos maakte. Maar het kon best zijn dat ze hier weer was als toerist. Het begon iedergeval een gesprek waar hij later misschien achter kon halen of Heater ook gemuteerd was.

naja ze stond in de rij voor een boot xd
-
Heather trok als een wat verlegen meisje haar knie op en schoof een lok haar uit haar gezicht. Dit bleef een vreselijke rol, maar o zo gemakkelijk om in te blijven. Het typische amerikaanse toeristje dat voor een van de eerste keren alleen op vakantie ging, zonder vriendinnen of wat dan ook. "Ja" kort keek ze hem even met haar groene aan "Het is hier prachtig vind je niet?" het was altijd goed om te blijven praten, hoe onbenullig het gesprek ook was. Hoe saaier hoe minder kans dat het gesprek lang in het geheugen zou blijven hangen, hoe beter het voor haar was.

jas ik weet het ik ben dom
----------------------------
Waarom geloofde hij de houding niet ? Eerst keek ze onderzoekend en nu opeens verlegen. MAar hij zou maar meer gewaagder moeten zijn om er zonder actie achter te komen. ''Gaat wel. Ik blijf er bij dat de zuidpoolbeter is , Italie zeker en chili helemaal. Ook al hou ik niet van de jungle'' zei Ethan rustig. Hij wist niet of een van de plaatsen een belletje bij haar liet rinkelen maar als het zo was dan zag hij het meteen door zijn bril heen. Al liet hij nu al te veel eigenlijk weten omdat hij liet merken dat hij Amerika niet zo mooi vond. Je kon beter bij de waarheid blijven zodat je minder snel versprak.

nee hoor, je leest gewoon te snel (hebben er wel meer last van hier )
-
Heather's houding leek geen enkele verandering te ondergaan bij te plaatsen die hij noemde. Vooral bij de zuidpool bleef ze vooral erg kalm. Het enige wat ze deed was met haar schouders een soort rilling uitdrukken "Wie gaat er nou naar de zuidpool?" vroeg ze verbaast, niet dat ze dat bepaald was. Maar acteren was zo gemakkelijk zeker simpele emoties als verbazing. "Ben je een soort wereldreiziger ofzo?" voegde ze er aan toe. Ze keek hem door zijn bril heen aan, het kon aan haar ogen liggen dat ze het kon inplaats van alleen een donker vlak van het glas te zien met misschien een spiegeling vanzichzelf te zien.

Kort ging Ethan met zijn hand door zijn haar. Het was niet iets dat hij als gewoonte deed. Hij deed het gewoon omdat het soms gepast leek bij mensen die hij niet kende. ''Vind je het zo erg ? Het is mooi hoor. Moet je echt een keer proberen vind ik. En nee ik ben helemaal geen reiziger. Alleen mijn zakenreizen gaan soms naar de raarste plaatsen. Daarom ben ik hier ook'' zei Ethan met een glimlach. Veel was gelogen van dat alles. Hij deed het liever niet maar kon het wel. Het was wel iets dat je leerde als je bij de mafia werkte of beter gezegd onder de mafia werkte. ''Waar kom jij dan vandaan'' vroeg hij met een geintreseerde glimlach.

Kort schudde Heather haar hoofd om duidelijk te maken dat ze het niet erg vond, waarom zou ze het erg vinden. Op haar gezicht liet ze een uitdrukking verschijnen dat ze het zelfs gaaf was. Haar ogen waren iets groter dan normaal, als bewondering voor zijn reizen. Hij zag er jong uit om echt al zakenreizen te maken. Hij was nog zeker niet in de dertig, iets wat een gemiddelde leeftijd was voor een beginnende zakenman. Daardoor kwam hij direct al op haar verdachte lijstje te staan, wie weet kon ze hem zo wegstrepen maar je wist maar nooit. "New York." Het was nou niet bepaald uniek om in de miljoenen stad te wonen. "Ik ben op een korte vakantie hier." glimlachte ze als uitleg, iets wat natuurlijk totaal niet waar was.

Er geen wel een schok door Ethan zijn hart toen hij zijn geboorte std hoorde. Toch kon hij makkelijk alles in de plooi houden. Net alsof er niets aan de hand was. Heather hoefde ook niet te weten dat hij die stad haatte. Dat de mensen die hem gemuteerd hadden hem daarvan gered hadden. Dat was niet iets wat hij zou zeggen. Toch leek zijn litteken meer te branden dan normaal. ''Ah natuurlijk en dan moet je naar de fantastische nigara watervallen. Snap ik wel al is eht wel afgezaagd haast'' zei hij met een glimlach. Het was zijn mening die hij zei. Daarna keek hij weer vooruit naar de watervallen terwijl hij wat verder naar achteren ging zitten. ''Ben je trouwens allen'' vroeg hij rustig aan haar. Hij vond het altijd vreemd als iemand alleen ging maar het was niet iets wat meteen zei dat het een ontsnapte was. Het zei alleen dat het mogelijk was.

Heather knikte instemmend, "Ondanks dat het een toeristenplaats is is het hier prachtig." zei ze met een overdreven glimlach op haar gezicht, alsof ze nog steeds overdonderd was door de schoonheid van deze plek. Ook al was er op de achtergrond een luid jengelend kind te horen en naast hen een groep jongeren dat een sigaret aan het roken was en achteloos de peuken over de rand gooide. "Ja, ik heb een jaar moeten spaaren om de reis te betalen, maar het was gister eindelijk zover om het vliegtuig te pakken." loog ze vrolijk. "En jij?" Snel schudde ze haar hoofd, dat had hij al verteld "Wat voor werk doe je, om nouja hier een tochtje te mogen maken?" ze had hem al eens eerder op een boot zien staan, misschien stond hij zelfs wel op de foto.

Ondertussen in een ander bootje
-------
Peeta zat op een bankje te kijken naar de watervallen. Hij vond ze nog altijd prachtig. Hij had zijn iPod maar uit gedaan, omdat het gebulder van het water het geluid toch overstemde. Hij keek naar een ander bootje in de verte, maar lette er niet goed op. Hij stond rustig op en liep toen naar de bar, waar hij wat te drinken bestelde. Het zou nog wel even duren voor de boot van wal ging.

Malaya liep door de mensen heen, proberend zo min mogelijk aandacht te trekken. Wat niet goed lukte door haar schuwe en in zichzelf gekeerde houding. Zonder iemand aan te kijken liep ze in de richting van de bar. Ze was een beetje teleurgesteld geweest toen ze had gemerkt dat de boot pas over een tijdje ging. De enige reden dat ze hier was waren de watervallen. Anders was ze echt wel ergens naartoe gegaan waar minder mensen waren. Hoewel het een goede dekmantel kon zijn was er ook meer kans dat er een Tracker tussen zat.

Peeta zette zijn "wandelstok" (wapen) e en tegen de bar en opende toen zijn rugzak. Daar sprong Voltz opeens uit en Peeta schrok zich te pletter. Hij zuchtte en zei "Ik had gezegd dat je thuis moest blijven V." Voltz keek hem uitdagend aan en rende toen net buiten het bereik van Peeta. Die pakte ondertussen een broodje uit zijn rugzak, zodat zijn maag ook weer wat tot rust kwam.

Malaya schrok zich kapot toen er opeens een poolvos in haar blikveld schoot. Nadat ze een beetje van de schrik was bekomen glimlachte ze. Het was best een schattig vosje en het had er ook wel grappig uitgezien. Haar blik gleed naar de jongen die blijkbaar de baas van het vosje was. Ying Yang vloog op dit moment al over de watervallen en ze was best jaloers. Ze wilde wel vaker kunnen vliegen, maar nu meer dan anders. Wat zouden die watervallen er mooi uitzien vanuit de lucht.

Peeta deed zijn tas dicht en zette die naast zijn staf. Daarna liep hij richting Voltz, maar die sprong verder weg. "V, kom hier." zei Peeta geirriteerd. Voltz schudde zijn hoofd en sprong van de bar af. Daarna rende het vosje richting de statafeltjes en schoot tussen de benen door. Peeta bukte om te kijken waar V was toen Voltz hem opeens van achteren besprong.

Malaya kon zich nu niet inhouden en een zachte lach kwam over haar lippen. Ze kon het niet helpen en mocht de jongen met de brutale vos meteen. Toch bleef ze op een afstand. Haar natuurlijke afstandelijkheid en de omstandigheden zorgden daarvoor. Toch bleef ze de jongen en de vos in de gaten houden en niet omdat ze het niet vertrouwde.

Heather schreef:

Heather knikte instemmend, "Ondanks dat het een toeristenplaats is is het hier prachtig." zei ze met een overdreven glimlach op haar gezicht, alsof ze nog steeds overdonderd was door de schoonheid van deze plek. Ook al was er op de achtergrond een luid jengelend kind te horen en naast hen een groep jongeren dat een sigaret aan het roken was en achteloos de peuken over de rand gooide. "Ja, ik heb een jaar moeten spaaren om de reis te betalen, maar het was gister eindelijk zover om het vliegtuig te pakken." loog ze vrolijk. "En jij?" Snel schudde ze haar hoofd, dat had hij al verteld "Wat voor werk doe je, om nouja hier een tochtje te mogen maken?" ze had hem al eens eerder op een boot zien staan, misschien stond hij zelfs wel op de foto.

Ethan keek nog steeds het meisje aan. Hij snapte niet waarom maar iets knaagde aan hem dat iets niet klopte. Het kon best zijn dat ze loog of zo. Maar Ethan was meestal iemand van feiten en vond het raar dat nu zijn gevoel er zo erg om schreeuwde. Toch moest hij op passen bij de vraag. Het meisje was wel heel nieuwscherig voor een toerist. ´´Ik zit in de beveiliging. Je weet wel van zo´n systeems maken om boeven tegen te houden´´ zei Ethan. De helft was gelogen. Natuurlijk maakte hij geen nutteloze systeems. Maar hij zat wel in beveiliging. Dat was zijn baan eigenlijk in Italie. ´´En jij ? Je ziet er ewl oud genoeg uit om te werken´´ zei Ethan rustig.