Hwaii-Grootste Eiland-Grote Oceaan.

wie ken Hawaii nou niet. Het is de eilanden groep die bekend staat als 1 van de vijftig Staten van Amerika, maar ligt in Azië. Je hebt hier veel stranden waar je kan surfen, veel vulkanen waar je je in kunt storten en veel jungle waar je in kan verdwalen. Verder wonen hier ongelooflijk veel mensen en er zijn bijna altijd wel toeristen.

Regels: Ligt eraan waar, niet vechten. Niet in bewoonde delen in elk geval
Personen: Niet meer dan vijf, omdat dat irritant is om te schrijven.

Aan één van de onbekende stranden in de jungle lag Mick op zijn surfplank. Hij vermeed elk menselijk oog, want je wist maar nooit. En hij zag er ook niet uit om mensen onder ogen te komen. Zoals altijd als hij net bij de indianen weg was, zag hij er verwilderd uit en de lendendoek bood ook een verontrustende aanblik. Mick kon het echter helemaal niks schelen, maar hij wilde gewoon niet opvallen.

Eigenlijk hield Ethan niet van de jungle. Hier was niets electrisch wat hem erg irriteerde. Toch glimlachde hij en zette gewoon door. Tot hij bij een strand kwam waar een jonge alleen leek te surfen. Hij kon het goed vond Ethan. Zo goed dat hij hem liever in de gaten hield. Je wist maar nooit of het een van de ontsnapte mensen was.

Mick was zich van geen kwaad bewust. Hij surfte gewoon door, tot hij zich door een te grote golf terug liet spoelen naar het strand, waar hij in het zand hurkte om een lijstje te maken van wat hij in de bewoonde wereld nodig zou hebben. Bovenaan stonden kleren en geld, maar eigenlijk zou hij daar ook weer gemakkelijk zonder kunnen. Dan moest hij alleen de bewoonde wereld mijden en jagen in de bossen van de verschillende landen waar hij door zou komen.

Ethan zag dat de jongen bij de kust kwam en besloot maar dichterbij te lopen. Hij had een simpel shirtje aan en een zwembroek. ´´He, je kan goed surfen zeg´´ zei Ethan met een glimlach om een gesprek te starten. De jongen zag er uit als of hij een lijstje ergens voor aan het maken was. Wat Ethan wel raar vond maar zag dat later wel.

"Dank je," zei Mick. "Hoelang sta je al te kijken?" Hij hoopte niet heel lang, want dan had die jongen gezien hoe de touwtjes van zijn doek een kwartier geleden uit elkaar vielen en hij genoodzaakt was gras te gebruiken. Hij schreef meteen touw op zijn lijstje, dat was wel zo handig. Gras hield niet zo lang. "Weet je eigenlijk iets van surfen af?" vroeg hij en hij klopte op zijn ruwe surfplank.

Ethan rakbte even achter zijn haar terwijl hij na ´dacht´. Eigenlijk probeerde hij alles zo langzaam te doen dat verdenkingen uitgesloten waren. ´´Ik denk zo´n die minuten of zo, niet lang. En nee ik weet niets van surfen. Dat heb ik niet eens eerder gedaan´´ zie Ethan met ene glimlach. Hij vond het jammer at hij zijn bril niet op had dan kon hij de jongen niet in de gaten houden. Maar het moest maar.

"Gelukkig," zei Mick lachend. De jongen had in elk geval niks gezien. "Nou, pak die surfplank en probeer eens iets." Hij glimlachte aardig en stond op, terwijl hij zijn lendendoek gladstreek. Hij keek naar de jungle en draaide zich om, tot hij naar zee keek. Hij keek naar de golven die rustig op het zand spoelden.

Ethan keek naar de plank en daarna naar Mick. ´´Ik surfen. Nee liever niet´´ zei Ethan rustig met een glimlach. Hij zou nooit extra dingen leren als het hem niet werd opgedragen. ´´Maar bedankt horo. Ik ben trouwens Ethan´´ zei Ethan terwijl hij met een glimlach zijn hand uit stak. Expres geleed hij de electrisciteit die hij voor het geval dat in zijn handen had weg om de jongen geen schock te geven.

"Ik ben Mick," zei Mick nuchter en hij schudde stevig de hand." Hij lachte. "Je kunt niet weten of je het niet kan als je het niet probeert, net als de jonge vogel op die manier nooit zal leren vliegen." De indianen gebruikten altijd van die vergelijkingen, dus hij begon ze ook te gebruiken. Eigenlijk vond hij het best grappig.

Ethan grinnikte kort op die uitleg. ´´Daar zit wat in. Maar ik doe het liever niet. OOk al ben ik op reis ik zit weinig in het water´´ zei Ethan met een glimlach. Hij liet zich toch niet overhalen door Mick om dat te doen. Alles wat niet nodig was hoefde hij niet te doen. Alleen orders waren belangrijk dacht hij altijd maar.

"Zwem je ook bijna nooit?" vroeg Mick verbaasd. "Dat zou ik niet volhouden, ik zwem zo'n beetje elke ochtend, tenzij ik op een schip zit." Hij zei maar niet dat hij dan als verstekeling op het schip zat. Hij zuchtte. "Kan je het eigenlijk wel?" vroeg hij uitdagend aan de jongen.

Ethan lachte kort op de uitdagende toon. ´´Ja hoor dat kan ik wel nog net. Zullen we anders een wedstrijdje doen´´ zei Ethan met een grijns. Hij wist dat hij toch wel ging verliezen. Maar als ze in het water waren vermenigvuldigde zijn krachten. Tenminsten dat geleed beter, dus kon hij beter daar ondervragen.

"Nee, laat maar," zei Mick. "Ik win toch wel." Hij glimlachte en streek over zijn plank. "Waar kom jij eigenlijk vandaan?" vroeg hij nieuwsgierig. Zelf zou hij het niet zeggen. Hij weerstond de verleiding een kleine tornado te maken om er mee te spelen, dat zou de ander angst aanjagen, als het al geen andere ontsnapte of Tracker was. Hij zuchtte, sommige dingen waren de laatste tijd nogal verwarrend.

Ethan was verbaas dat Mick de uitdaging niet aan ging maar het maakte hem ook weinig uit. Hij moest gewoon een andere manier bedenken. ´´Ehm ik woon nu in italie voor zo´n zeven acht jaar denk ik al. Het is moeilijk om het bij te houden als je plezier hbt he´´ zei hij met een glimlach. Al zouden de meeste mensen het niet zo beschrijven als ze zagen wat hj allemaal deed.

"Ja, klopt," beaamde Mick. Zelf was hij nog niet van plan te zeggen waar hij vandaan kwam, je wist maar nooit. Eerst wilde hij de jongen kunnen vertrouwen. Dat wist je nooit zeker na een kleine woordenwisseling. Eigenlijk was eht wel flauw voor de ander, maar dat maakte niet zoveel uit.

''En jij'' vroeg Ethan rustig aan Mick. Hij verwachte wel dat die het zou zeggen omdat hij zelf vroeg bij Ethan. Dan zou je wel verwachten dat hij van zich zelf priojs zou geven. Maar misschien had hij het wel mis en waren de meeste mensen heel anders over beleefdheid dan hij zelf. Al was het bij hem in het lab aangeleerd half. Rustig keek hij nog over de strand en naar de zee.

"Ik kom van overal en nergens," zei Mick maar. "Ik heb op zoveel plekken gewoond, dat ik het niet eens meer weet waar ik vandaan kom." Hij moest lachen, al was het eigenlijk best triest als het echt zo was geweest. Natuurlijk wist hij nog dat hij uit Australië kwam, dat zou hij nooit vergeten. Hij moest lachen, geen idee waarom.

Ethan vond het best wel vreemd dat Mick niet wist waar vandaan hij kwam of hij oog gewoon. Dat vond hij zelf logischer. Natuurlijk weet je ongeveer maar waarom zou hij reizen ? Was hij op de vlucht ? Die vragen stroomde in Ethan zijn hoofd en maakte hem nog nieuwschrieriger om uit te zoeken of Mick ontsnapt was. ´´Waarom reis je dan zo veel´´vroeg Ethan rustig en liet niet merken dat hij het graag wou weten.

"Nee, mijn ouders en ik zijn heel vaak verhuisd," loog Mick. "Mijn vader heeft zo'n baan waarvoor je steeds op een andere plek moet zijn. Hij onderzoekt planten op verschillende locaties en zijn opdrachtgever wil hem ook nooit op lang op dezelfde plek houden." Hij vond het best knap van zichzelf hoe hij het uit zijn mouw schudde, zonder een spoortje van bedrog. Maar het enige wat klopte was dat hij vaak op een andere plek te vinden was.

´´Oh wat is zijn naam ? Alshij zo vee heeft gerezen dan moet hij toch wel wat goed doen en dan zou je zeggen dat je wel van hem gehoord hebt´´ zei Ethan rusti. Natuurlijk wist hij amper iets van platen af maar wist wel wanneer je iemand op de proef kon leggen. Hij keek rustig naar Mick met een glimlach.

"Mike Possession," zei Mick. Natuurlijk klopte het niet, maar hij liet het niet blijken. Eerst wilde hij zeker weten dat Ethan te vertrouwen was. Hij vond het wel vervelend dat hij in zo'n wereld leefde, maar het was nu eenmaal niet anders. Hij zuchtte even diep, waarna hij moest gapen. Hij keek naar een wolk die voor de zon langs dreef. Hij had de vorm van een tornado en dat deed hem denken aan zijn kracht, die hij nu moest bedwingen.

´´Mike possesion. Wow weet je zeker ik heb nog nooit van hem gehoord´´ zei Ethan rustig maar wel verbaasd voor bij de act. Dat kwam natuurlijk omdat hij neits van boeken af wist. maar hij gokte erop dat het niet klopte. Vooral doordat Mick deed. Het zucten , gapen en naar boven kijken. het was gewoon raar vond hij zelf. Daarom blufte hij er nu maar op los.

"Nee, hij is ook nooit op tv, zoals Steve Irwin was," zei Mick. "En ik heb hem nog nooit aan een boek zien werken, maar ik zie hem dan ook bijna nooit." Hij kwam wel in een lastige situatie nu. Daar moest hij voor oppassen. Het ging er toch gewoon om dat hij veel verhuisde van land naar land voor het werk van zijn vader.

´´´Je vehuisde toch met hem mee ? Dan zou je toch zeggen dat je hem vaak zien. Anders kan je netzo goed niet mee gaan´´ vroeg ethan door. Hij probeerde niet opdrinerig te worden. Maar het was gewoon helemaal te verdacht wat de jongen deed. De kans dat het een ontsnapte was werd alleen maar groter. Al moest hij blijven op passen met gevechten. Een kon door vertellen aan de andere zodat niemand he meer vertrouwde.