Een stuk strand-Mexico

Dit is het droomstrand van de meeste mensen. Het zand is er spierwit, er staan een heel aantal ligstoelen en palmbomen. De zee is azuurblauw en heerlijk warm. Er zijn obers die tropische drankjes komen brengen aan je ligstoel en het is er ongeveer 40 graden Celsius. Kortom, een op toeristen gericht strand waar dan dus ook veel toeristen zijn. Als er oploopjes zijn wordt je meteen uit elkaar gehaald.

Het was donker, waarschijnlijk nacht. Haar olifant, Sweetheart, bewoog langzaam voort tot ze bij het strand waren. Niemand was er, tenminste dacht ze. Zeker omdat het al zo laat was. Soepel gleed ze van het dier af en gaf hem een klein klopje op zijn dikke huid ten teken dat hij vrij rond mocht lopen. Nu was er toch geen gevaar en anders zou ze zichzelf wel kunnen beschermen.

Phoebe liep in een luchtig strandjurkje over het nu donkere strand. Haar blote voeten maakten kleine kuiltjes in het hagelwitte zand aan de branding. Het azuurblauwe water spoelde over haar voeten en daarom bleef er heel wat zand aan haar kleine spaanse voetjes plakken. Ze genoot van de wind door haar haren en glimlachte flauwtjes, niet speciaal tegen iemand, gewoon omdat ze blij was om weer eens in een spaanstalig land te zijn.

Heather had zoals gewoonlijk haar camara in haar hand. Ze moest gaan oppassen met deze rol, het zou opvallend worden als ze te vaak gezien zou worden op hele verschillende plekken op de wereld. Al had ze haar haren op het moment in een strakke staart naar achter en had ze haar make-up zo aangebracht dat ze minstens vijf jaar ouder leek. Ze leerde er al aardig mee omgaan, met een beetje oevenen kon ze misschien over een tijdje zelfs haar hele vorm van haar gezicht veranderen door simpele accenten aan te leggen op bijvoorbeeld haar ogen, of juist jukbeenderen. Met haar camera in haar hand zat ze op het witte zand, ze leek bijna onzichtbaar in de branding door het weinige licht.

Phoebe richtte haar blik even op het meisje met de camera. Ze zag haar wel, maar scheen haar vrijwel meteen weer vergeten te zijn. Ze kon haar gezicht niet vasthouden in haar gedachten, leek het. Ze liep rustig verder door de branding en voelde dat de wind die ze zelf gemaakt had, maar die niet opviel, door haar pikzwarte haren streek.

Heather zag het meisje, voor ze het wist had ze haar camera in de aanslag. Ze drukte het knopje in gevolgd door een felle flits terwijl de foto gemaakt werd. Het was geen pracht foto, maar meer omzichzelf een houding te geven.
-
heel kort ivm glee

Heather merkte dat het meisje een foto nam. Ze besteedde er verder niet veel aandacht aan, als iemand haar als ienieminie model wou gebruiken, vond ze dat geen probleem. Misschien nam het meisje niet eens een foto van haar, maar van de prachtige omgeving. Ze maakte nog steeds kuiltjes in het zand met haar voeten.

Het was heerlijk weer. Jane had iets aangetrokken dat goed was voor dit weer en liep nu rustig over het strand. Het was prachtig om de mooie golven op en neer te zien gaan. Het was erg druk, maar toch kon ze rustig doorlopen, hoewel ze af en toe gehindert werd. Haar simpele jurkje zwierde met haar passen mee.

Sorry voor mijn super late reactie Ik ging eten en mijn opa was er ook en dan duurt dat nogal lang XD
________________________________

Lilly liep met rustige passen over het drukke strand. Overal waren er mensen in zwemkleding en luchtige zomerkleding. Lilly zelf had shorts aan met een simpel hemdje erop. Ze zocht naar een iets rustiger plekje om in het zand te kunnen zitten, maar voor zover ze kon kijken was er nergens zo'n rustiger plekje te vinden. Dus besloot ze op de eerste de beste plek, waar ze genoeg ruimte zou hebben om te kunnen zitten, te gaan zitten. Na een paar minuten vond ze een plekje met precies genoeg ruimte om te kunnen relaxen zonder dat je bijna op iemand anders zou gaan zitten. Ze plofte neer in het zand dat warm was geworden van de zon en kneep haar ogen samen tegen de zon. Waarom had ze dan ook niet gewoon haar zonnebril meegenomen?!

Jane stapjes waar zacht in het zand. Ze had geen schoenen aan, ze had die in haar handen. Ze liep rustig door, maar haar ogen gingen over het strand, op zoek naar een lekker plekje om rustig te zitten. Misschien zou ze nog een ijsje gaan halen zometeen, maar dat wist ze nog niet zeker. Haar ogen zagen een goed plekje, tussen een paar andere mensen in. Een klein warm briesje waaide langs haar, het voelde prettig en niet koud. Ze ging op het plekje in het zand zitten, zette haar schoenen in het zand en keek naast zich. Aan de ene kant zat een gezin, aan de andere kant een meisje.

Lilly keek even kort opzij naar het meisje dat een stukje verderop in het zand was gaan zitten en glimlachte naar haar. Ze had haar al zoekend om zich heen zien kijken, waarschijnlijk ook op zoek naar een rustiger plekje.
Lilly nam wat zand tussen haar handen er liet het er vervolgens weer tussen haar vingers terug bij het andere zand vallen. Het geluid en de geur van de zee en golven maakte haar rustig. Ze liet zich achterover zakken en leunde op haar ellebogen in het zand.

Jane zag een glimlach van het meisje en glimlachte terug. Ze kon het best gewoon normaal en vriendelijk doen, des te minder ze opviel. Ze keek naar de zee een eindje voor haar. Het was leuk om te zien hoe de golven op en neer bewogen. Hoe kinderen in het water speelde. Hoe alles zo vredig hier leek. Maar niet alles was vredig en zij wist daar heel wat van. Ze kauwde op de binnekant van haar wang.

Lilly wist niet waarom, maar iets aan het beeld van een normaal mens klopte niet bij het meisje dat terug glimlachte. Ze keek met samengeknepen ogen, tegen de zon, naar het meisje. Ze kon natuurlijk vlak naast het meisje gaan zitten en erover beginnen, maar ze wist niet of het meisje wel aan haar kant hoorde, bij de ontsnapten. Dus ze zou geduldig afwachten tot ze bewijs had dat ze gemuteerd was en zou dan misschien een gesprek beginnen om erachter te komen of ze een tracker of ontsnapte was.

Moran liep breed glimlachend vlak langs de zee, zodat ze net tot haar enkels in et helderblauwe water stond. Theo liep met haar staart hoog in de lucht en genietend van de warmte achter haar aan. Ze was al aangesproken op de leeuwin, maar ze had volgehouden dat Theo haar kat was, en dat ze toch geen manen had, dus gen leeuw kon zijn. De strandwacht had niet de moeite gedaan haar uit te leggen dat Leeuwinnen geen manen hadden, daar was het meisje tien keer te koppig voor, en Theo leek niemand kwaad te doen.

mwahahaha best wel weird dat ze nog niet opgepakt is xD
-
Heather lag met gesloten ogen op het strand, ze had zichzef een welverdiende weekend vrij gegeven. Het leven bestond niet een en al uit haar werk, was haar eigen motivatie geweest. Want wat deed men liever, de wereld rondreizen achter een handjevol ontsnapte zonder rust te nemen en uiteindelijk uitgeschakeld worden door klaasvaak, of de wereld rond reizen en als je toch in Mexico was even van de omstandigheden genieten en bijkomen van al die jetlags waar ze toch de tijd niet voor had om last van te hebben. Dus nu lag Heather op een spierwitte handdoek in een zwarte bikini op het strand, er stond een grote fles zonnebrand naast haar om te voorkomen dat haar bleke huid niet zou gaan verbranden in de felle zon. Al was haar huid wel ingesteld op veel zon en verbrande het niet erg snel.

niet zo realistisch jij...


Moran voelde dat haar huid een beetje begon te branden en snelde naar haar handdoek om zich in te smeren, onderweg schopte ze zand in iemands gezucht, geheel per ongelijk. Ze had het niet gemerkt en liep gewoon door, Met Theo achter zich aan, wie ze een stukje rauwe kip gaf toen ze bij haar tas aangekomen was, voor ze zich insmeerde, zodat haar witte huid niet zal verbranden.

i'm sorry xD
-
Heather lag nog steeds genietend op haar handdoek. Ze kon zich ondanks haar verbeterde zintuigen afsluiten van de omgeving, als ze dat niet deed zou ze gek worden van de jengelende kinderen, volwassenen die ruzie met elkaar maakte en de golven die maar bleven aanspoelen. Voor een gewoon mens was het misschien niet zo heel erg opvallend, maar met verbeterd gehoor was het ontzettend hard, vooral als je er dichtbij lag. Helaas duurde de rust niet lang meer, toen er een schop zand in haar gezicht terecht kwam zat Heather direct overeind. Het was misschien iets te snel voor een mens, maar zelfs een mutant konniks aan reflexen doen. Geïrriteerd keek ze met tranende ogen door het zand opzij. Kort keek haar blik naar een meisje dat met een leeuw verdween. Een leeuw? Okay dat was best wel weird, maar dat was niet iets waar Heather zich door liet tegenhouden. "Kijk eens een beetje uit, Nebun." iets wat zoeiets als gek betekende in haar moedertaal, Roemeens.