Zachs basis in amerika

Het is een gebouw een uur rijden van new York voor Zach, en voor de mensen die zich wel aan snelheidslimieten houden een uur of twee. Het is een gebouw op een heuvel. De muren zijn allemaal van gewapend beton, de glazen ruiten die grote delen van de muren in beslag nemen zijn ook verbeterd. Vanuit het huid kan je iedereen in iedere riching al van te voren aan zien komen. In de leefruimte met de grote ruiten staat een bed, een zitdeel en een open keuken. In de verdieping eronder zi een badkamer en een ruimte met een wapenarsenaal groot genoeg om 20 man te bewapenen. Als je verder naar onder wil moet je met een extra beveilige lift en kom je uit in een ondergrondse ruimte. Met een kleine garage die ook met speciale lift bereikbaar is en twee woonruimten. een nog beter beveiligde lift verder naar onder is een bunker.

Zach reed met een nog hogere snelheid als daarnet de oprit laan af en een kleine garage in. Hij stapte uit en deed de deur aan phoebes kant open. "Ik denk dat zelfs een tank het moeilijk zal hebben met mijn huis, dus daar kunnen we rustig praten." hij glimlachte naar haar

Phoebe glimlachte breed. "Maar natuurlijk." Ze stapte voorzichtig uit de auto en streek nog even met har handen over de auto en liet het voertuig toen los. Ze keek Zach aan met een glimlach. "Als jouw huis ook maar half zo geweldig is als je auto, wil ik hier nooit meer weg." Ze ging naast Zach staan en nam een afwachtende houding aan.

Zach lachte "Dat beslis je zo dan maar" hij opende met een code een metalen schuifdeur die oneumatisch openging. Hij liep de woonruimte in en wenkte Phoebe "Kom maar oordelen madame"

Phoebe stapte door de metalen deuren en keek rond in het huis. Ze was best wel onder de indruk, maar het blies haar niet echt weg. "Hmm. Ik denk dat ik mezelf er nog wel tot aan kan zetten weg te gaan." Zei ze met een glimlachje. "Zeker als jij met me meegaat." Zei ze. Ze keek Zach verleidelijk aan. Ze vond het toch wel zo mooi als hij de eerste stap zette.

Zach trok een teleurgesteld gezicht "Aww. Maar ik meot toegeven ik houd meer van autos dan huizen inrichten" hij glimalchte en wees naar de keuken "Moet je trouwens nog iets hebben?"

"Ach, het maakt niet uit hoor." Zie Phoebe met een brede glimlach. "En nee, ik heb genoeg hoor." Zei ze met een glimlach. Als het wat later zou worden zou ze misschien nog wel wat met alcohol erin nemen, maar nu zeker nog niet. Daar was het veel te vroeg voor. Ze streek haar zwarte haar naar achteren en beet op haar tanden door de verschrikkelijke klitten.

Zach zag hoe ze door haar haar ging "Als je wil kan je de spiegel in de badkamer gebruiken" hij wees anar een trapgat in het midden van de lichte ruimte "Trap af en de blauwe deur."

"Dankje." Zei Phoebe met een glimlach. Ze liep naar de badkamer en zocht een borstel. Toen ze hem gevonden had kamde ze haar haar grondig. Ze maakte hem schoon en legde hem weer terug waar ze hem gevonden had. Ze werkte haar lipstick bij en glimlachte naar haar spiegelbeeld. Ze liep de trap weer op en keek Zach met een brede glimlach aan.

Zach zat inmiddels op de bank en er stond een bak met spuiten op de tafel, allemaal overduidelijk gevuld met stof. En een lege lag op tafel "Sorry, ik had nodig" zei hij verontschuldigend voor hij de bak onder tafel zette. In een soort ingebouwde mini frige die gemaakt was om die spuiten goed te houden

Phoebe keek even naar de stof. Het was echt onnoemelijk veel. Ze streek door haar haar en ging voorzichtig naast Zach op de bank zitten. Ze wist dat ze geen stof nodig had, en als ze het meer zou gaan gebruiken, zou ze er afhankelijker van worden. Dan was ze nog veel verder van een normaal, kalmpjes en rustig leven. Ze streek de rok van haar zwarte jurk recht en keek Zach aan.

Zach keek haar aan "Heb je nog genoeg stof?" vroeg hij kalm. Op een manier alsof hij haar wel zou willen geven als ze geen meer had. Wat ook zo was. Hij wilde haar levend terugbrengen naar het lab. Dat was het doel. Pas als dat niet lukte zou hij haar doden

"Jahoor." Zei Phoebe met een glimlach. "Ik wil niet teveel stof nemen, zo houd ik het langer vol zonder, snap je?" Legde ze uit. Ze begon zich een beetje ongemakkelijk te voelen. Wat dacht ze wel? Zomaar met een vreemde naar huis gaan. Het was niet eens een huis. Meer een zwaar beveiligde bunker of iets in die richting.

Zach knikte. Hij zag dat de prooi zich ongemakkelijk begon te voelen. Damn. "Trouwens, als je wilt mag je op de terugweg rijden. Als je belooft de auto niet totalloss te rijden" hij glimalchte.

Phoebe grijnsde. "Ik beloof helemaal niets." Zei ze speels. Ze zou het niet kunnen, zo'n geweldig voertuig in de kreukels rijden. "Maar vertel eens, waarom ben ik eigenlijk hier. Ik besef me net dat jij een compleet vreemde mee naar huis hebt genomen." Ze draaide het zo dat zij de gevaarlijke factor leek, niet hij. Ze glimlachte met een erg kleine flonkering van gevaar in haar ogen.

Zach glimalchte "Omdat ik je wel mag en je neit echt bedreigend overkomt madame " hij glimalchte "En ik ken hethier. Jij kan misschien wel naar buiten als je zou willen. Maar hier kan geen tracker inkomen. En in een cafe in midden new york is er een grotere kans op een tracker dan hier onder de bank, als ik eerlijk ben"

Phoebe keek onder de sofa. "Ik denk dat er niet eens een Tracker onder past." Zei ze, bloedserieus. Ze hield haar gezicht strak. Als ze een klein beetje zenuwachtig was nam ze altijd haar toevlucht tot grapjes of rare opmerkingen. Ze plukte aan de ladder in haar panty en keek toen Zach weer aan.

Zach glimalchte gewoon vriendelijk "Nee, denk ik ook niet, misschien een mini-tracker" zei hij droog. Er begon een pijnlijke stilte te vallen. En dat mocht niet. De prooi mocht hem neit ontglippen. Hij moest op haar inwerken zodat hij haar vertrouwen had. Dat ze hem blind vertouwde voor hj haar naar antartica kon meenemen.

Phoebe lachte. Ze vond Zach maar een serieuze zak. "Misschien is het maar beter als ik wegga." Zei ze. Eerder om hem te testen dan omdat ze echt van plan was weg te gaan. Het was natuurlijk ook niet echt het meest gezellige bezoek dat ze ooit had afgelegd. Als hij nou... Nee, ze zette het idee meteen uit haar hoofd. Wat dacht ze wel? Natuurlijk, hij zag er goed uit, maar toch...

wat flauw
---

Zach keek haar met een uitgestreken gezicht aan. Het was neit emotiloos als een masker en beatte een glimpjes teleurstelling "Nu al? Ik heb nog een vette auto die je meot zien" doorda hij praate over autos verscheen er een glimalch op zijn gezicht. "She is my precious. Die auto reist ALTIJD met me mee, waar ik ook heen ga" hij glimalchte. "Wanna see before you go?"

Ja, nee, jij doet lekker dingen waar ik op in kan gaan...(Ja, zo praat ik in het echt, waarschijnlijk niet te begrijpen voor jou, maar nouen )
----
Phoebe glimlachte breed. "Maar natuurlijk." Zei ze. Ze keek Zach rustig en tevreden aan. Hij wou haar dus blijkbaar niet weghebben. Ze stond op van de bank en legde haar hand op zijn schouder. "Dus, waar moet ik zijn?" Vroeg ze met een brede glimlach. Ze keek Zach vrolijk aan.

Zach glimalchte "Follow me" hij liep de trap af die langs de deur van de badkamer en de nog voor haar onbekende deur ging. op een toetsenbordje in de muur toetste hij een code in. Een extra dikke liftdeur gleed geruisloos open en hij stapte in de mooie ronde lift. in een paneel in de zijkant deed hij een vingerafdruk scan. "Kom je nog?"

Phoebe volgde Zach met een lichte, vrouwelijke tred. Ze had een mooi loopje, ondanks haar korte lengte. Ze stapte de lift in en ontdekte dat de ruimte vrij klein was voor twee personen. Ze stond half tegen Zach aan. Ze streek door haar haar en probeerde hierbij niet met haar elleboog in Zach's gezicht te prikken. Ze glimlachte een tikkeltje ongemakkelijk, maar toch wel vrolijk naar Zach. "Ik ben er." Zei ze droogjes.

Zach glimalchte en drukte op een knop met het cijfer 2. Zonder een schokje of geluidje ging de lift omlaag. Na een paar seconden ging de deur open. HEt was een mooie goed verlichtte lichtgroene gang. Aan het einde was een mooie deur aan de zijkanten twee deuren en naast deze lift een tweede. Hij liep rustig naar de grote deur aan het einde van de gang en deed die open na nog een reeks cijfercodes. Binnen was een mooie ruimte. Er stonden vijf autos glanzend opgesteld naast elkaar, waaronder de auto van daarnet. Hij liep naar de laatste auto in het rijtje. Hij was prachtig en glanzend.