New york- Times square

Zach glimalchte "Hmm... let me think" hij glimalchte "Do you fancy a piece of strawberrycake?" hij glimalchte vrolijk. Aan zijn gezicht zou ze kunnen merken dat hij doorhad dat ze flirtte. deze prooi was makkelijk aan het doen. Maar hij was ook wle een beetje nieuwschierig. Ze leek hem neit direct het type om hier aleen rond te hangen

Phoebe keek Zach aan. Ze dacht dat hij wel met wat beters zou komen dan aardbeientaart, maar ze kno ermee leven. "I would love a piece of Strawberry Cake." Zei ze met een glimlach. Er was een Spaans accent te horen in haar Engels. Ze streek door haar zwarte, perfect gestylede haar en keek Zach aan. Ze besloot dit niet te makkelijk te spelen. Hard-to-get was toch best een goede strategie, als je erover nadacht. Ze nam nog een slok van haar latte.

Zach glimalchte en wenkte de ober en regelde twee stukken aardbeien taart. "Ik ben trouwens Zach" zei hij met een glimlachje. Hij leunde wat naar achter in zijn stoel en pakte een Ipad uit zijn tas. Hij legde hem naast zijn koffie op tafel. Op het scherm stond een werledkaart waarop langzaam bewegende rondjes zaten. Hij keek er even naar voor hij weer naar Phoebe glimlachte.

"Ik ben Phoebe." Zei Phoebe met een glimlachje tegen Zach. Ze keek even nieuwsgierig naar zijn Ipad. "Wat zijn die bewegende rondjes?" Vroeg ze. Ze klonk niet als een dom kind, maar het klonk als een intelligente vraag. Ze merkte op dat het ene rondje sneller bewoog dan de andere en andere helemaal niet. Ze vermoedde dat het mensen waren. Wie hield er nou mensen in de gaten? Tenzij... Nee, dat kon niet. Ze zette het idee dat Zach misschien een Tracker was meteen uit haar hoofd.

Zach glimalchte "Die stipjes zijn de lokaties van mijn 'prooien'" hij grijnsde "Ik verzamel autos. En dit is waar ze zijn" hij tikte op een van de rondjes en een klein venster verscheen. Erin zat een foto van een ferari, en de gegevens, zoals reistijd enz.

"Dus je bent een autohandelaar" Zei Phoebe met een extra nadruk op handelaar. Ze wist gewoon dat hij ze stal. Geen idee waarom. Ze vermoedde het in ieder geval. Ze keek vol interesse naar het plaatje van de Ferrari. "Niet gek, maar ik heb betere gezien." Zei ze. Het was waar. Voordat ze naar het Lab vervoerd werd had ze een heel aantal vriendjes gehad met mooie auto's. Ze hield zelf trouwens ook van een mooie Jaguar. Ze nam een hapje van de aardbeientaart die net voor haar neus weggezet was en glimlachte naar Zach.

Zach glimalchte "Zoiets. Eerder verzamelaar" hij tikte op een dingetje bovenin het scherm en de kaart werd vervangen door een lijst met de gegevens uit alle blokjes. Er waren allemaal dure mooie autos in het lijstje te zien. "Ik heb het meest mijn best moeten doen voor die laatste. Het duurde lang voor ik hem vond en de eigenaar zat ook nog eens heel lastig te doen over de prijs." uiteindelijk had Zach er minder voor betaalt dan de auto waard was. Hij had met zijn verschilende part time jobs (allemaal dingen die hij tegen de verveling maar ging doen) genoeg geld verdient om nog veel meer van dit soort autos te kopen.

Phoebe glimlachte. "Hmm. Het klinkt wel indrukwekkend." Zei ze met een glimlachje. Ze hapte een aardbei van haar vork en keek Zach aan. Ze pakte zijn Ipad om te kijken of ze er eentje kende. Ze tikte er een aan. "Deze." Zei ze. "Volgens mij heb ik die gehad. Ooit." Ze herinnerde zich precies wanneer. Voordat ze naar het Lab vervoerd werd. Het was een klassieker geweest en ze had hem helemaal opgeknapt toen ze in Amerika was. Ze wist niet waar hij nu was. Waarschijnlijk ver weg, bij iemand anders. Ze gaf de Ipad weer terug aan Zach.

Zach legde de iPad weer neer en nam een hap aardbeientaart. Het was best lekker. En Phoebe was ook niet al te lelijk. Hij glimalchte een charmante glimlach naar haar. "So you like my cars?" vroeg hij emt een big-smile

"Yes, I do." Zei Phoebe met een brede glimlach. "But I like you even more." deze laatste zin rolde er automatisch uit. Om deze fliterige zin te compenseren leunde ze meteen een beetje afstandelijk van Zach af en nam een hap van haar aardbeientaart. Ze draaide haar latte rond tussen haar handen en nam een slok. Ze likte het melkschuim van haar rood gestifte bovenlip met een roze puntje van haar tong en begon de rest van de mensen in het café te bekijken.

Zach keek met een glimalch naar haar. Hij bestudeerde haar gezicht. om eht staren te compenseren knoeide hij emt de tijd, zodat hij langer kon kijken zonder dat eht haar op zou vallen. Hij nam daarna weer een slok van zijn koffie, zijn ogen zo snel mogelijk weer op haar mooie gezichtje richtend. hij had een prooi. en een mooi exemplaar ook nog eens. de jacht was begonnen. Maar eerst meost hij weten of ze een van de gemuteerden was. je wist maar nooit.

Phoebe merkte dat Zach naar haar staarde. Voor haar leek het natuurlijk korter dan voor hem, maar ze merkte het zeker. Ze nam nog een hapje van haar aardbeientaart. Ze pakte het laatste stukje korst met haar vingers op en legde het tussen haar tanden. Ze at het rustig op en nam een slokje van haar koffie om het mee weg te spoelen. Ondertussen stuurde ze een merkwaardige zonnestraal door de regenachtige dag heen, die op de ogen van Zach viel, zodat hun mooie kleur meer opviel. Ze glimlachte een tikkeltje schijnheilig.

Zachs glimalch leek bijna groter te worden. Dit kon nog eens interessant worden. Hij wist bijna zeker dat ze geen tracker was. Hij keek haar aan "Ik kan een trucje" hij liet zijn lege hand zien en knipte in de vingers van zijn andere hand. Opeens had hij het zoutvaatje in zijn hand. Het was een leuk trucje. Door eht knippen leidde je iemands aandacht af en met zijn chronokinese kon hij in dat kleine moment van aandacht razendsnel eht zoutvaatje pakken. Een niet-gemuteerde zou eht neit kunnen volgen.

"Wauw, je kunt een zoutvaatje vastpakken." Zei Phoebe met een semi-verbaasd gezicht. Door haar mutatie kon ze zien dat Zach het vaatje pakte. Nouja, ze zag het natuurlijk niet echt helemaal, maar ze zag duidelijk zijn hand een beweging richting het zoutvaatje maken. "Ik kan veel betere trucjes." Zei ze droogjes. De zonnestraal wiebelde even en scheen toen weer in Zach's ogen. Hij had toch al door dat ze gemuteerd was. Als ze het ging ontkennen werd het alleen maar verdacht.

Zach glimalchte. "Mag ik vragen aan welke kant je staat?" vroeg hij zacht terwijl hij op topsnelheid een lepeltje tussen zijn vingers liet ronddraaien. "Dat zal namelijk beslissen of ik hier blijf zitten met jou, of maak dat ik wegkom"

Phoebe lachte. "Voor mij hoef je niet weg te vluchten hoor." Zei ze droogjes. "Ik ben net zo gevaarlijk als dat ik lang ben." Ze glimlachte naar Ethan en nam nog een slok van haar latte. Ze vermoedde dat hij een ontsnapte was, maar ze wou er eigenlijk niet te veel over praten. Het maakte haar niet zoveel uit, zolang hij haar maar niet zou ontvoeren.

Zach glimalchte "I suppose you're not a Tracker" hij nam nog een hapje aardbeientaart "Atmokinese, als ik het goed heb?" hij nam nog een slok en keek haar aan over zijn kopje

Phoebe keek Zach alleen uitdagend aan. Ze had geen zin om het te verwoorden. Het woord Tracker was sowieso niet een van haar meest favoriete woorden. Ze hield van haar net gewonnen vrijheid. "Tja, het schijnt dat het weer vaak doet wat ik wil." Zei ze rustig. "Het is wel handig, hoor. Het regent nooit als je een keer naar het strand wilt." Ze glimlachte verleidelijk naar Zach.

Zach knikte "Laten we het erop houden dat ik nooit te laat ben" hij glimlachte "chronokinese" hij keek haar geintereseerd aan "Al vaak confrontaties gehad emt de vijand?" hij glimlachte. Hij zou zich houden aan het ik-heb-een-groep-trackers-te-pakken-gekregen-verhaal

"Hmm, ik heb wat Stof gestolen. Niet veel bijzonders. Ik wil graag zo ver mogelijk bij die mensen uit de weg blijven." Ze legde een rare nadruk op het woord mensen. Alsof ze Trackers geen mensen vond. Dat vond ze ook niet. Ze vond het eerder dieren. Preditors. Jagers. Ze dronk het laatste restje van haar latte op en glimlachte naar Zach.

Zach knikte "Ik heb een groep te pakken gekregen. Ze hadden erg veel sto bij zich, dus ik kan er nog wel een paar jaar tegen aan" hij grijnsde "Maar jij red het dus ook nog wel even?" hij moest zeggen dat ze er klein en weerloos uitzag, al was die tweede nog twijfelachtig. Niet dta hij haar wilde beschermen, maar ze trok hem wel aan. Ze was een zwakke in de groep

"Ik heb echt geen idee. Nog een half jaar of zoiets denk ik. Misschien meer of minder. Ik heb ook nog wel wat vervanger." Zei ze kalmpjes. Ze zette haar nagels op het houten tafelblad en tikte rustig. Ze wist zich geen houding meer te geven nu haar koffie op was en keek Zach dus maar met een glimlachje aan.

Zach knikte "heeft de aardbeientaart en de koffie alles weer goed gemaakt of ben je nogneit tevreden?" vroeg hij met een glimalch die liet merken dat de tweede geen probleem was.

"Ik hoef geen taart meer hoor." Zei Phoebe met een glimlachje. "Misschien kunnen we iets anders leuks bedenken om te doen?" Zei ze met een klein glimlachje. Ze streek met een roze puntje van haar tong langs haar rood gestifte lippen. Je kon het op twee manieren interpreteren. De ene was dat ze de laatste kruimels van haar lippen aflikte en de andere...

Zach glimalchte "If you'd like. Ee van mijn autos is in new york, dus ik zou zeggen. Make a pick." hij glimalchte "Jij bent degene die bepaald waneer ik het weer goed heb gemaakt"